ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7
ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7

درمان اختلال بادی دیسمورفیک

درمان اختلال بادی دیسمورفیک چگونه است؟ اختلال زشت انگاری بدن یا بادی دیسمورفیک یک وضعیت اختلال در سلامت روان است. یک فرد مبتلا به بادی دیسمورفیک دچار وسواس شدید در مورد وضعیت ظاهری بدن خود و به عبارتی در فکر یک نقص خیالی یا بسیار جزئی در بدن خود است. این وسواس با کار، مدرسه، خانه و زندگی اجتماعی آنها تداخل دارد. درمان ممکن است شامل روان درمانی و دارو باشد. برای دریافت مشاوره وسواس کلیک کنید.

تماس با مشاور


اختلال بادی دیسمورفیک چیست؟

اختلال بادی دیسمورفیک یا خود زشت انگاری در دسته ی اختلالات روانی در نظر گرفته می شود. فرد مبتلا به اختلال خود زشت انگاری بدن نسبت به احتمال نقص جسمانی خود بسیار مضطرب بوده و در مورد وضعیت ظاهری خود به شدت نگران است. اغلب، آن ها هیچ نقص واضحی در بدن خود ندارند بلکه صرفا آن را تصور می کنند، یا نقص جسمی ان ها آن قدر جزئی است که دیگران نمی توانند آن را تشخیص دهند. این احساسات ناخوشایند افکار فرد را می بلعد و بر فعالیت های اجتماعی و شغل او نیز تأثیر می گذارد.

اختلال بادی دیسمورفیک یا خود زشت انگاری از هر 50 نفر یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد.  افراد مبتلا به اختلال خود زشت انگاری ممکن است تمایلی به بحث یا گفتگو در مورد علائم خود نداشته باشند و نگرانی و اضطراب خود را از دیگران پنهان کنند بنابراین ممکن است این اختلال در آن ها هرگز تشخیص داده نشود.

اختلال بادی دیسمورفیک چگونه بر افراد تأثیر می گذارد؟

افراد مبتلا به اختلال بادی دیسمورفیک ممکن است:

  • ظاهر خود را «زشت» ببینند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه مشکل با قیافه در بلوغ کلیک کنید.
  • هر روز ساعت‌ ها به عیب‌ و نقص های ظاهری خود فکر کنند
  • کار یا مدرسه را از دست بدهند زیرا نمی خواهند دیگران نقص آن ها را ببینند.
  • از گذراندن وقت با خانواده و دوستان خودداری کنند
  • برای بهبود ظاهر خود، جراحی زیبایی(احتمالاً چندین عمل جراحی) انجام دهند
  • پریشانی شدید عاطفی و رفتارهای مضر را تجربه کنند
  • وسواس بسیار شدیدی نسبت به ظاهر و بدن خود داشته باشند
  • همیشه از ظاهر خود ایراد بگیرند و دنبال پیدا کردن هر نقصی در خود باشند
  • ممکن است وضعیت ظاهری آن ها کاملا متناسب و بدون عیب باشد اما به شدت دنبال انتقاد کردن از خود باشند.
  • هر روز مدت زمان زیادی را صرف پرداختن به وضعیت ظاهری خود می کنند و در نهایت باز هم از خود راضی نیستند

چه کسانی به اختلال بادی دیسمورفیک مبتلا می شوند؟

اختلال بادی دیسمورفیک یا خود زشت انگاری افراد با هر جنسیتی را تحت تاثیر قرار می دهد. معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. این سنی است که بچه ها شروع به مقایسه ی ظاهر خود با دیگران می کنند. اختلال خود زشت انگاری یک بیماری مزمن (طولانی مدت) است. اختلال بدشکلی بدن در صورتی که درمان نشود می تواند با افزایش سن بدتر شود. چرا که آن ها از تغییرات فیزیکی ناشی از افزایش سن، مانند چین و چروک و موهای خاکستری، ناراضی تر می شوند.
درمان بادی دیسمورفیک

آیا اختلال بادی دیسمورفیک با اختلال خوردن مرتبط است؟

افراد مبتلا به اختلال خود زشت انگاری ممکن است همزمان اختلالات دیگری نیز داشته باشند. برخی دارای اختلالات خوردن، اختلالات اضطرابی، افسردگی و اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) نیز هستند. اختلال خود زشت انگاری بدن شباهت هایی به اختلالات خوردن دارد. افراد مبتلا به اختلال خود زشت انگاری و افراد مبتلا به اختلال خوردن نگران تصویر بدن خود هستند. تفاوت این است که فرد مبتلا به اختلال خوردن روی وزن و فرم بدن خود تمرکز می کند. فرد مبتلا به اختلال خود زشت انگاری نسبت به قسمت خاصی از بدن خود مضطرب و نگران است.

اختلال بادی دیسمورفیک به اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD)، یک اختلال اضطرابی مربوط می شود. فرد مبتلا به اختلال وسواس فکری اجباری، افکار ناراحت کننده ای دارد که نمی تواند کنترل کند (وسواس شدید). این افکار منجر به نیاز به انجام برخی فعالیت ها یا روال ها (اجبارها) می شود.

فرد مبتلا به اختلال بادی دیسمورفیک می تواند آنقدر درگیر این نقص باشد که دقیقا مانند فرد مبتلا به اختلال وسواس فکری اجبرای شروع به انجام فعالیت های اجباری کند. آن ها ممکن است همیشه در آینه نگاه کنند یا مدام به پوست خود رسیدگی کنند. این وسواس در صورت شدید بودن می تواند زندگی اجتماعی، کاری و خانوادگی آن ها را تحت تاثیر قرار دهد.

نگرانی های افراد خود زشت پندار

شایع ترین زمینه های نگرانی در مورد نقص بدنی برای افراد مبتلا به این بیماری عبارتند از:

  • عیوب پوستی، از جمله چین و چروک، جای زخم، آکنه و لک.
  • ریزش مو، از جمله موهای سر یا بدن یا طاسی.
  • ویژگی های صورت، اغلب بینی.
  • معده یا قفسه سینه.

سایر زمینه های نگرانی عبارتند از:

  • اندازه آلت تناسلی.
  • ماهیچه ها.
  • سینه ها. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه اختلال بد شکل انگاری بدن کلیک کنید.
  • ران.
  • باسن.
  • بوهای بدن
  • دندان ها

عوارض اختلال بادی دیسمورفیک (BDD) چیست؟

عوارض اختلال بادی دیسمورفیک عبارتند از:

  • انزوای اجتماعی (تنهایی)، اگر فرد بیش از حد درگیر این اختلال شود نمی تواند بیرون برود یا در جمع دوستان ظاهر شود. تنهایی هم چنین می تواند بر فعالیت در مدرسه و کار تأثیر بگذارد.
  • خطر ابتلا به افسردگی اساسی و رفتارهای پرخطر نظیر خودکشی.
  • چندین عمل جراحی برای تلاش و اصلاح نقص درک شده.

 

علل و علائم اختلال خود زشت انگاری

علت دقیق ابتلا به اختلال خود زشت انگاری یا بادی دیسمورفیک هنوز مشخص نیست. یک نظریه نشان می دهد که مشکلاتی در انتقال دهنده های عصبی خاص (مواد شیمیایی که به سلول های عصبی در مغز کمک می کنند تا پیام هایی را برای یکدیگر ارسال کنند) در این افراد مبتلا وجود دارد. اختلال بادی دیسمورفیک اغلب در افراد مبتلا به سایر اختلالات سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب مشاهده می شود که این امر به حمایت از این نظریه کمک می کند. سایر عواملی که ممکن است بر ایجاد اختلال خود زشت انگاری تأثیر بگذارد عبارتند از:

  • تجربه رویدادهای آسیب زا یا درگیری عاطفی در دوران کودکی.
  • عزت نفس پایین.
  • والدین و دیگرانی که از ظاهر فرد انتقاد داشته اند
  • فشار روانی همسالان و جامعه ای که ظاهر فیزیکی را با زیبایی و ارزش یکی می داند.
  • وقوع اتفاقات تلخ در گذشته مرتبط با زیبایی ظاهری فرد

علائم ابتلا به اختلال بادی دیسمورفیک چیست؟

افراد مبتلا به اختلال بادی دیسمورفیک دیدگاه های نادرستی در مورد خود دارند. آن ها با سرزنش و انتقاد علنا عزت نفس خود را تخریب می کنند. این می تواند باعث شود که آن ها از روابط اجتماعی دوری کنند یا آن ها را به سمت رفتارهای مضر یا جراحی های مکرر سوق دهد تا مشکلاتی را که فکر می کنند دارند اصلاح کنند. اما مسئله این است که چنین افرادی پس از انجام جراحی های مکرر هم چنان از ظاهر خود ایراد می گیرند و نگران وضعیت ظاهری خود هستند. برخی از علائم هشدار دهنده که نشان می دهد ممکن است یک فرد به اختلال خود زشت انگاری مبتلا شده باشد عبارتند از:

  • درگیری فکری نسبت به یک یا چند ایراد یا نقص ظاهری که توسط دیگران قابل مشاهده نیست یا برای دیگران ناچیز به نظر می رسد.
  • درگیر شدن در رفتارهای تکراری و وقت گیر، مانند نگاه کردن در آینه، برداشتن پوست و تلاش برای پنهان کردن یا پوشاندن نقص های ظاهری، آرایش مداوم
  • دائماً درخواست اطمینان از این که نقص قابل مشاهده یا خیلی آشکار نیست.
  • داشتن مشکل در محل کار یا مدرسه یا در روابط به این دلیل که فرد نمی تواند تمرکز خود را بر نقص متوقف کند.
  • احساس خودآگاهی و عدم تمایل به بیرون رفتن در انظار عمومی، یا احساس اضطراب در اطراف افراد دیگر.
  • مشورت مکرر با متخصصان پزشکی، مانند جراحان پلاستیک یا متخصصان پوست، برای یافتن راه حل هایی برای بهبود ظاهر خود.

 

تشخیص و آزمایشات

تشخیص این اختلال می تواند بسیار دشوار باشد زیرا افراد مبتلا اغلب در مورد آن احساس شرم و خجالت می کنند و در مورد احساسات و علائم خود پنهان کار هستند. آن ها ممکن است خجالت بکشند و تصمیم بگیرند علائم خود را به اطرافیان خود نگویند. این اختلال در افراد می تواند برای سال ها مورد توجه قرار نگیرد. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال خود زشت انگاری هرگز تشخیصی دریافت نمی کنند.

یکی از نشانه هایی که مراجعه کنندگان و اعضای خانواده ممکن است متوجه شوند این است که فرد به طور مکرر به دنبال جراحی پلاستیک به دلیل نقص فیزیکی است که فکر می کند دارد.

اختلال بادی دیسمورفیک (BDD) چگونه تشخیص داده می شود؟

یک ارائه دهنده ی مراقبت های بهداشتی در مورد سابقه ی پزشکی شخصی و خانوادگی سوال می کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. اگر ارائه دهنده به اختلال خود زشت انگاری مشکوک باشد، ممکن است فرد را به روانپزشک یا روانشناس ارجاع دهد. این متخصصان سلامت روان نگرش، رفتار و علائم فرد را ارزیابی می کنند. یک ارائه دهنده اغلب اختلال بادی دیسمورفیک را زمانی تشخیص می دهد که فردی:

  • درگیر با یک ایراد یا نقص ناچیز در ظاهر خود است.
  • کارهای تکراری (آرایش، بررسی ظاهر در آینه) به دلیل نگرانی در مورد ظاهر خود انجام می دهد.
  • نمی تواند در محل کار یا خانه کار کند زیرا نگران ظاهرش است
  • برقراری و طی کردن مراحل رابطه عاطفی برای او دشوار است زیرا از ظاهر خود ناراضی است

مدیریت و درمان

هیچ درمان قطعی برای اختلال خود زشت انگاری وجود ندارد. با این حال، درمان، از جمله روان درمانی، می تواند به افراد در بهبود علائم کمک بسیاری کند. هدف از درمان کاهش تأثیر این اختلال بر زندگی فرد است تا بتواند در خانه، محل کار و محیط های اجتماعی فعالیت کند. درمان اختلال بادی دیسمورفیک اغلب شامل ترکیبی از موارد زیر است:

  • روان درمانی (یا درمان شناختی رفتاری، CBT ): مشاوره فردی بر تغییر تفکر (شناخت) و رفتار فرد متمرکز است. آن ها از طریق درمان، افکار خود را در مورد نقص موجود اصلاح می کنند و اعمال اجباری خود را کاهش می دهند.
  • پیشگیری از مواجهه و پاسخ: روانپزشک یا درمانگر از افکار و موقعیت های واقعی زندگی استفاده می کند تا به فرد ثابت کند که دیدگاه او از خودش دقیق نیست.
  • دارو: داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) ممکن است به درمان اختلال خود زشت انگاری کمک کنند.
  • گروه/خانواده درمانی: حمایت خانواده کلید موفقیت درمان است. اعضای خانواده یاد می گیرند که اختلال خود زشت انگاری را درک کنند و علائم و نشانه ها را تشخیص دهند.

 درمان اختلال بادی دیسمورفیک

راه های پیشگیری

ممکن است نتوانید از اختلال خود زشت انگاری جلوگیری کنید. اما اعضای خانواده و عزیزان می توانند با کاهش خطر ابتلا به اختلال خود زشت انگاری یا جلوگیری از بدتر شدن آن به فرد کمک کنند تا سالم بماند: برای دریافت مشاوره تلفنی فردی کلیک کنید.

  • به محض مشاهده ی علائم، درمان را شروع کنید.
  • درباره نگرش های سالم و واقع بینانه در مورد تصویر ظاهری بدن گفت و گو کنید.
  • یک محیط حمایتی برای کمک به فرد برای مقابله با این اختلال فراهم کنید.

 

زندگی با اختلال بادی دیسمورفیک

وقتی مردم درمان را دریافت می کنند و دنبال می کنند، چشم انداز درمان بسیار خوب است. حمایت اعضای خانواده و عزیزان به فرد کمک می کند تا درمان خود را دریافت کند و به آن ادامه دهد و منجر به نتایج بهتر شود. اگر شما یا یکی از عزیزانتان اختلال بادی دیسمورفیک دارید، برای کسب اگاهی بیشتر می توانید این سوال ها را از روانپزشک خود بپرسید: برای دریافت مشاوره خانواده کلیک کنید.

  • چه درمان هایی در دسترس هستند؟
  • آیا به دارو نیاز دارم؟
  • چگونه می توانم علائم خود را کاهش دهم تا بتوانم عملکرد بهتری داشته باشم؟
  • آیا اختلال خود زشت انگاری در من هرگز از بین خواهد رفت؟
  • چه نوع درمانی را باید در نظر بگیرم؟

 

کلام آخر

افراد مبتلا به اختلال بدشکلی بدن در مورد یک نقص ناچیز یا نقص بدنی درک شده دچار وسواس و نگرانی مداوم می شوند. آن ها ممکن است زمان زیادی را صرف پنهان کردن یا رفع نقص کنند. اغلب، نقص به هیچ عنوان وجود ندارد یا آن قدر کوچک است که دیگران حتی آن را نمی بینند. افکار وسواسی در توانایی فرد برای عملکرد در محیط کاری، تحصیلی  و روابط عاطفی اختلال ایجاد می کند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان اختلال خود زشت انگاری دارید، با ارائه دهنده ی مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. برای دریافت اطلاعات بیشتر از خدمات مشاوره روانشناسی کلیک کنید.

دیدگاه ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*