ماندگاری تریاک در خون | تریاک تا چند روز در خون باقی می ماند؟

ماندگاری تریاک در خون چقدر است؟ اپیوئیدهای مختلف(دسته ای شناخته شده از داروهای ضد درد) برای مدت زمان متفاوتی در سیستم بدن باقی می مانند. هم سرعت فعال شدن آن ها و هم مدت زمانی که مواد افیونی پس از استفاده قابل تشخیص هستند به این بستگی دارد که کدام یک از مواد مخدر خاص استفاده شده است. مدت زمانی که مواد افیونی در سیستم بدن باقی می‌مانند توسط عوامل متعددی از جمله مواد افیونی خاص، میزان مصرف آن، سابقه مصرف مواد افیونی، سابقه پزشکی فرد، وزن، جنسیت و موارد دیگر تعیین می‌شود. برای دریافت مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.

آشنایی با تریاک

تریاک گیاهی یک ساله است که ارتفاع آن به ۳ تا ۱۶ فوت (تقریباً ۵ متر) می رسد. شاخ و برگ آن لوب دار است اما بیشتر اوقات دندانه دار و به رنگ سبز نقره ای می باشد. این گیاه نیز گیاهی گلدار است و زمانی که گل می دهد، گاهی به رنگ آبی مایل به بنفش یا سفید است. تریاک صمغی چسبنده به رنگ قهوه ای تیره با بویی تیز و قوی است. همچنین تریاک می تواند اشکال متفاوتی داشته باشد، مانند: جامد و مایع و پودری.

تریاک در واقع نامی است که به لاتکس شیری رنگ داده شده است که گفته می شود از خشخاشPapaver somniferum به دست می آید. این ماده مخدر خود از غلاف های بذر گیاه خشخاش به دست می آید. حاوی آلکالوئیدهای فعال مانند: مورفین، کدئین، نارسین، پاپاورین می باشد. گل پاپاور سامنیفروم لاتکس شیری به دست آمده از خشخاش حاوی حدود ۱۲ درصد مورفین است. ماده افیونی که برای سنتز مواد افیونی مانند هروئین و کدئین استفاده می شود. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه علائم اعتیاد به هروئین کلیک کنید.

در بسیاری از کشورهای آسیایی و همچنین در منطقه خاورمیانه پس از تنباکو، تریاک دومین ماده پر مصرف است. هزاران سال است که از تریاک برای درد در حین عمل جراحی و یا دردهای موضعی استفاده می شود. اما مصرف بیش از حد آن نه تنها برای سلامتی مفید نیست بلکه می تواند منجر به وابستگی شود. این وضعیت مبهم که فرد از قدم بعدی خود مطمئن نیست یا حتی از آنچه تجربه می کند احساس ترس می کند(به خصوص زمانی که وابستگی برای او یا یکی از عزیزان نزدیک اتفاق می افتد) منجر به نگرانی در مورد مدیریت علائم یا کنترل استرس ناشی از سم زدایی می شود.

ماندگاری تریاک در خون |تریاک و خاصیت اعتیاد آوری

تریاک پتانسیل بسیار بالایی برای سوء استفاده دارد و در نتیجه اعتیاد یکی از اثرات مصرف مواد افیونی مانند آن می باشد. عملکرد مغز افرادی که دچار این سوء استفاده می شوند تغییر می کند و تحمل آن ها نسبت به دارو افزایش می یابد. شروع به استفاده مکرر یا به مقدار زیاد از این مواد برای برآورده کردن تحمل و ارضای هوس های درونی خود می کنند. نه تنها تریاک اعتیاد آور است، بلکه برای سلامتی نیز مفید نیست و استفاده مکرر هر یک از مواد افیونی می تواند منجر به افزایش احتمال مصرف بیش از حد شود.

اعتیاد منجر به تغییرات جسمی و روانی شده که بسیاری از آن ها منجر به عوارض طولانی مدت سلامتی می شود. از آنجایی که آلکالوئید فعال به گیرنده های مواد افیونی در مغز متصل می شود، موارد طولانی سوء مصرف تریاک منجر به از دست دادن توانایی شناختی و بروز چالش های جدی در انجام مسئولیت های فردی در حوزه کاری و تحصیلی و خانوادگی می شود.

علائم و نشانه های اعتیاد به تریاک در بدترین موارد می تواند منجر به مصرف بیش از حد (اوردوز) که در نهایت مرگ است بشود. به همین دلیل است که سیاست های قانونی در مورد استفاده از آن وجود دارد. برای جلوگیری از این امر، شناخت خطرات این دارو و شناخت علائم و نشانه های آن ضروری است. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه تست تریاک کلیک کنید.

علایم وابستگی به تریاک

علائم و نشانه های ناشی از اعتیاد بطور معمول به شکلی واضح باعث تغییرات جسمی و روانی می شود. تقریباً به ندرت، افرادی که مشکلات وابستگی دارند می توانند وابستگی خود را پنهان کنند. بنابراین تغییرات در خلق و خوی یا ظاهر یک فرد انعکاس می یابد. علائم و نشانه های فیزیکی اعتیاد به این ماده می‌تواند منجر به مشکلات خفیف یا شدید سلامتی شود که دارای اثرات بلندمدت است. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه علائم اعتیاد به مواد مخدر کلیک کنید.

هر چه افراد طولانی‌تر از این ماده برای کنترل درد استفاده کنند احتمال بیشتری برای تجربه این مشکلات سلامتی دارند. علائم فیزیکی رایج مرتبط با سوء استفاده عبارتند از: مه مغزی، خشکی دهان، یبوست، گشاد شدن مردمک چشم، ناراحتی تنفسی، بی حالی، خواب زیاد و مشکل در خوابیدن.‌ در موارد شدید اعتیاد اثرات مواد افیونی شامل موارد زیر می شود: فشار خون پایین، قرمزی پوست، حالت تهوع. (این ها علائم خفیف هستند، موارد شدید علائم متفاوتی دارند.)

علائم و نشانه های روانشناختی اعتیاد به تریاک

وقتی افراد وابسته می شوند، خود را منزوی می کنند و حتی علایق سابق و بهره وری خود را از دست می دهند. علائم روانشناختی رایج مرتبط با سوء استفاده عبارتند از: تحریک پذیری، از دست دادن آسان تمرکز، نوسانات خلقی، مشکل در انجام کارهای روزمره، تغییر در ظاهر، درگیر شدن در رفتارهای مخاطره آمیز، دزدی، اضطراب و افسردگی و بروز افکار خودکشی.

تشخیص ماندگاری اپیوییدها در سیستم بدنی

اپیوئیدها یا همان مواد افیونی به دلیل خاصیت ضد درد خود شناخته می شوند. توسط پزشک اغلب برای کمک به کاهش درد خفیف، متوسط ​​و شدید ناشی از بیماری های سخت مانند سرطان، بهبودی بعد از عمل جراحی و سایر اشکال درد مزمن، مواد افیونی تجویز می شود.

گرچه اپیوئیدها موثر هستند اما به همان اندازه به دلیل ماهیت اعتیادآور خود شناخته شده اند و استفاده بی رویه از این داروها می تواند منجر به وابستگی جدی شود. اپیوئیدها همچنین شامل داروهای غیرقانونی مانند هروئین و فنتانیل هستند که چندین برابر قوی‌تر از داروهای تجویزی خود هستند. پس از مصرف، اپیوئیدها می توانند در طول زمانی مختلفی در سیستم بدن باقی بمانند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه از بین بردن اثر تریاک کلیک کنید.

اپیوئیدهای مختلف به طور مشابه با گیرنده های بدن شما واکنش نشان می دهند اما مدت زمانی که اثرات آن ها فعال می ماند می تواند تغییر کند. در فارماکولوژی (مطالعه اثرات دارو) این زمان ها با نیمه عمر حذف اندازه گیری می شود. یعنی مدت زمانی که بدن شما طول می کشد تا نیمی از دوز اولیه دارو را متابولیزه کند و حذف کند. به طور کلی حذف یک دارو از بدن ۵ نیمه عمر طول می کشد. همچنین درمورد پیامدها و عوارض اعتیاد به مواد مخدر بخوانید.

۳ طبقه بندی نیمه عمر برای مواد افیونی وجود دارد: طولانی اثر، کوتاه اثر و با شروع سریع. پرسنل پزشکی این مدت‌ها را در هنگام تجویز اپیوئیدها در نظر می‌گیرند. اگر درد مزمن باشد یک اپیوئید طولانی اثر ممکن است برای به حداقل رساندن درد برای مدت طولانی موثرترین باشد. برعکس، اگر بیمار درد ناگهانی داشته باشد (درد حاد غلبه بر داروهای فعلی) در این صورت تجویز دوگانه افیونی‌های طولانی‌اثر و کوتاه‌اثر ممکن است به او در مدیریت مؤثرتر پاسخ درد کمک کند.

شیوه های نوظهور تشخیص ماندگاری مواد افیونی

از ماندگاری مواد افیونی در سیستم بدن و راه های جدید تشخیص آن چه می دانیم؟ ذکر شد که مواد افیونی دسته ای از داروها هستند که هم شامل مسکن های تجویزی مانند اکسی کدون و هیدروکودون و هم داروهای غیرقانونی مانند تریاک و هروئین می شوند. تشخیص مواد افیونی در بدن با روش های مختلف رایج از جمله آزمایش ادرار، خون، بزاق و مو انجام می شود. در اینجا آنچه ما در مورد ماندگاری مواد افیونی در بدن و راه های جدید تشخیص آن ها می دانیم آورده شده است:

مواد افیونی معمولاً می‌توانند در عرض چند ساعت پس از استفاده در ادرار شناسایی شوند و بسته به عواملی مانند داروی خاص، دوز و متابولیسم فردی تا 2 تا 3 روز قابل تشخیص هستند. مواد افیونی به طور معمول در جریان خون برای مدت کوتاه تری نسبت به ادرار در آزمایش خون قابل تشخیص هستند. مواد افیونی را می توان در بزاق ظرف چند دقیقه تا چند ساعت پس از استفاده شناسایی کرد و بسته به دارو و عوامل فردی ممکن است تا 1 تا 4 روز قابل تشخیص باقی بماند. آزمایش بزاق در مقایسه با آزمایش ادرار یا خون برای تشخیص مواد افیونی کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین مواد افیونی را می توان در نمونه های مو برای مدت زمان بسیار طولانی تری نسبت به روش های دیگر شناسایی کرد. بسته به طول نمونه موی جمع‌آوری‌شده و سرعت رشد مو، می‌توانند تا ۹۰ روز یا حتی بیشتر در فولیکول‌های مو شناسایی شوند. این ها شیوه های معمول و شناخته شده برای تشخیص ماندگاری هستند اما علاوه بر این ها شیوه های نوظهوری برای تشخیص ماندگاری تریاک و سایر مواد افیونی به وجود آمده است که در ادامه به معرفی چند مورد پرداخته شده است.

روش های جدید تشخیص ماندگاری مواد افیونی

با توجه به روش های جدید تشخیص مواد افیونی، محققان به طور مستمر در حال بررسی و توسعه روش های بهبود یافته هستند. برخی از فناوری های نوظهور مورد مطالعه عبارتند از:

• نشانگرهای زیستی: دانشمندان در حال بررسی استفاده از نشانگرهای زیستی خاص در ادرار، خون یا بزاق هستند که می تواند تشخیص دقیق و حساس تر مواد افیونی را ارائه دهد. این نشانگرهای زیستی می توانند مصرف اخیر مواد افیونی را نشان دهند و به تمایز بین داروهای تجویز شده و مواد غیرقانونی کمک کنند.
• تست های سریع نقطه مراقبت: تحقیق و توسعه مداوم تست های سریع، قابل حمل و کاربر پسند وجود دارد که می تواند وجود مواد افیونی را به سرعت تشخیص دهد. این تست های نقطه مراقبت می تواند به ویژه در مواردی مانند اتاق های اورژانس، محل کار، یا اجرای قانون مفید باشد.
• اثر انگشت: محققان در حال بررسی امکان استفاده از اثر انگشت به عنوان یک روش غیرتهاجمی برای تشخیص مواد مخدر از جمله مواد افیونی بوده اند. اثر انگشت حاوی مقادیر کمی از مواد است که می تواند برای تشخیص مصرف مواد مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد و جایگزینی بالقوه برای روش های آزمایش سنتی است.

توجه به این نکته مهم است که در حالی که پیشرفت‌هایی در روش‌های تشخیص مواد مخدر ایجاد می‌شود، تکنیک‌های آزمایشی موجود در حال حاضر، مانند آزمایش ادرار یا خون، هنوز به طور گسترده در تشخیص مواد افیونی مورد استفاده و قابل اعتماد هستند. انتخاب روش آزمایش به عوامل مختلفی از جمله هدف آزمایش، زمان پس از مصرف دارو و نیازهای خاص موقعیت بستگی دارد. اگر در مورد آزمایش دارو یا تشخیص مواد افیونی در سیستم خود نگرانی دارید، توصیه می شود برای دریافت دقیق ترین و به روزترین اطلاعات با یک متخصص یا یک مرکز آزمایش تخصصی مشورت کنید.

ماندگاری تریاک در خون |چرایی انجام تست ماده مخدر

انجام آزمایش مواد مخدر معمولاً اقداماتی احتیاطی است که غالبا کارفرمایان انجام می دهند تا اطمینان حاصل کنند که کارمند، آینده نگر، سازنده و قابل اعتماد خواهد بود. آزمایش مواد مخدر همچنین معمولاً در موارد غرامت کارگران، آزادی مشروط، اختلافات مربوط به حضانت کودک در طلاق توافقی، ورزش های رقابتی و در برخی موارد دیگر استفاده می شود. برخلاف تصورات کلیشه ای رایج، همه آزمایش ها از ادرار نمونه گیری نمی کنند یا به دنبال داروهای مشابهی نیستند. برخی از روش های آزمایشی می توانند مصرف دارو را از مدت ها قبل از تاریخ آزمایش تشخیص دهند.

ماندگاری تریاک در خون و سایر ارگان ها

اگرچه تعداد ساعاتی که این ماده می تواند در سیستم بماند به عوامل زیادی بستگی دارد، دستورالعمل های خاصی وجود دارد که می توان برای تعیین میزان آن استفاده کرد. عوامل زیادی که تعیین می کند تریاک چه مدت در سیستم باقی بماند که عبارتند از وزن مصرف کننده، مقدار مواد مصرف شده و سرعت متابولیسم. روش و دوز مصرف منظم، سن مصرف کننده، وجود سایر داروها در سیستم، جنسیت و قومیت، شرایط پزشکی و زمینه ای که بر روند حذف دارو تأثیر می گذارد.

1-آزمایشات ادرار

یکی از این شیوه ها برای تعیین سلامتی از مواد است. مکانیسم اثر آن این است که محصولات جانبی مخصوص این ماده را تشخیص می دهد. زیرا بیشتر این مواد افیونی در ادرار تجمع می یابند. از آنجایی که وقتی بدن مواد مختلف را متابولیزه می کند، محصولات جانبی آن ها اغلب از کلیه ها عبور می کنند و برای دفع به ادرار می روند، ازمایش ادرار رایج ترین روش تشخیصی به شمار می رود. طول مدت ماندگاری تریاک در ادرار یک تا هفت روز بوده و در همین بازه قابل شناسایی خواهد بود. همچنین درمورد ترک اعتیاد به تریاک در خانه بخوانید.

2-آزمایشات خون

انجام آزمایش خون دقیق ترین آزمایش برای تشخیص مصرف مواد مخدر می باشد اما چندان رایج نیست. آزمایش خون تصویر دقیقی از مصرف اخیر مواد مخدر توسط یک فرد به دست می دهد و می تواند سطح داروهای موجود در خون را حین آزمایش شناسایی کند. این تنها آزمایشی است که می تواند نتیجه را در طول آزمایش تضمین کند. بقیه شیوه ها معمولاً برای تأیید نتایج به امکانات تست تخصصی بعدی اعتماد می کنند. با این حال افزایش اثر بخشی به قیمت ماهیت پرهزینه و تهاجمی آزمایش ها تمام می شود. همچنین درمورد تاثیر مواد مخدر بر بدن بخوانید.

به هر روی طول مدت ماندگاری تریاک در خون، از ۶ ساعت تا ۲۴ ساعت می باشد. فردی که در روزهای منتهی به آزمایش خون تریاک مصرف کرده باشد و قصد فرار از نتایج داشته باشد براحتی برای انجام تست رضایت نمی دهد و بعد از بیست و چهار ساعت موفق می شود که نتایج کاذب ارایه کند. با توجه به زمان کم تر آن نسبت به آزمایش ادرار باید نوعی فوریت در تشخیص آن به کار بست.

3-ماندگاری تریاک در خون |آزمایشات بزاق و مو و تعریق

یکی از اشکال کمتر تهاجمی معاینه پزشکی تشخیصی آزمایش بزاق است. مشکل این روش برای تشخیص مواد افیونی در سیستم این است که پنجره دقت آن در مقایسه با آزمایش ادرار کوچک است. ماندگاری تریاک در بزاق، پنج ساعت تا چهار روز ادامه دارد. آزمایشات مو به نوعی شبیه آزمایش ادرار است. می تواند محصولات جانبی مواد را ماه ها پس از استفاده تشخیص دهد. در مو، آثار مواد می تواند حدود ۹۰ روز باقی بماند و این برای همه مواد افیونی صادق است. تست اعتیاد با تعریق نیز از روش های جدیدتر و کمتر رایج تست اعتیاد می باشد که اثرات ماده مخدر را تا دو هفته نگه داشته و نمایان می کند.

درمان اعتیاد به تریاک

درمان مشکلات وابستگی ضروری است زیرا می تواند زندگی یک فرد را نجات دهد. در بیشتر موارد، معتادان در پذیرش مشکلات خود مقاومت نشان می دهند. علائم ترک یا هوس می تواند عذاب آور باشد، چرا که ترک و بیرون کشیدن کامل آن از سیستم بسیار دشوار است. به این دلیل که بر گیرنده های حساس مغز تأثیر می گذارد و سطح دوپامین را تحت تأثیر قرار می دهد. از این رو تلاش برای ترک یا پاک ماندن خسته کننده می شود. چه بسیار سخت و چه خسته کننده، مطمئن ترین راه برای نجات یک معتاد کمک به او برای جستجوی درمان مناسب است.

مراکز بستری متادون بهترین گزینه‌ها برای مدیریت ترک و عوارض پزشکی هستند. این مراکز شامل تجویز داروهای دیگری نیز در فرآیند سم‌زدایی می‌شوند. به دلیل بحث‌هایی که در استفاده از مواد مخدر برای درمان وابستگی وجود دارد، روش‌های جامع دیگر بدون مواد مخدر به وجود آمده است که در مدیریت افراد مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر مفیدتر است. مانند مشاوره گروه های حمایتی، درمان شناختی رفتاری، برنامه های فشرده سرپایی برنامه های مبتنی بر مدیتیشن و یوگا، درمان فردی و گروهی و توانبخشی و بستری.

سخن آخر درمورد ماندگاری تریاک در خون

برای افرادی که به استفاده از تریاک وابسته و معتاد هستند، نیاز فوری به جستجوی درمان اعتیاد یا اطلاعاتی در مورد آن وجود دارد. این یک موضوع بسیار ظریف و حساس و مهم است. به خصوص وقتی با یک معتاد قدیمی سر و کار دارید. با این وجود، زمانی که فرد از رویکرد صحیح برای سم زدایی و ترک استفاده می‌کند، درمان از طریق توانبخشی و بهبودی موفقیت‌آمیزتر می‌شود. زیرا از این طریق مصرف کننده قادر خواهد بود از مشکلات ناشی از مصرف بیش از حد دارو جلوگیری کند و گام به گام زندگی خود را بهبود ببخشد. برای دریافت خدمات مشاوره روانشناسی کلیک کنید.