آیا گل اعتیادآور است؟ مصرف گل یا حشیش به طور منظم و برای مدت طولانی(چند ماه یا چند سال) به خصوص زمانی که مصرف آن در اوایل نوجوانی(یعنی سن ۱۶ سالگی و کمتر) شروع می شود می تواند باعث ایجاد تغییراتی در مغز و بدن شده، به حشیش پاسخ دهد و منجر به مشکلاتی در مصرف حشیش و در نهایت ابتلا به اعتیاد بشود. اعتیاد میتواند در هر سنی رخ دهد اما در سنین پایین تر به دلیل اینکه مغز هنوز در حال رشد است احتمال ابتلا بیشتر است که میتواند تا حدود ۲۵ سالگی ادامه یابد و به مشکلاتی از جمله مسائل بهداشت روان مانند روان پریشی، اسکیزوفرنی، اضطراب اجتماعی و افسردگی بیانجامد. برای دریافت مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.
در حالی که ماری جوانا که با نام هایی از قبیل علف، شاهدانه و گل نیز شناخته می شود یکی از رایج ترین مواد مخدر در بخش هایی از جهان از جمله ایالات متحده است، بسیاری از مردم با این سوال مواجهند که آیا ماری جوانا اعتیادآور است؟ پاسخ این است که بله می تواند اعتیاد آور باشد. با این حال این بدان معنا نیست که همه کسانی که از این ماده استفاده می کنند معتاد می شوند. اکثر افرادی که از ماری جوانا استفاده می کنند به علف های مصرفی معتاد نمی شوند و لزوما کنترل استفاده از آن را از دست نمی دهند.
بلکه معمولاً از مقداری که معین کرده اند مصرف کرده و حین مصرف کنترل شده عمل می کنند. هنگامی که از ماری جوانا استفاده می کنند، دقیقاً نتایجی را که انتظار دارند و قصد دارند به دست می آورند. برخی دیگر از افرادی که از ماری جوانا استفاده می کنند حتی در بار اول و سپس بعد از مصرف مزمن ماری جوانا، علائم اعتیاد واقعی را بروز می دهند. موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر (NIDA) گزارش می دهد که سی درصد از افرادی که از ماری جوانا استفاده می کنند در مصرف آن دچار مشکلاتی می شوند که به عنوان اختلال مصرف ماری جوانا شناخته می شود.
هنگامی که شخصی به طور مرتب از حشیش تا حدی استفاده می کند که عواقب منفی در پی داشته و باعث بروز اختلال در روند عادی زندگی او بشود، یعنی کنترل مصرف خود را از دست داده و معتاد شده است. خود فرد بطور معمول یا به اعتیاد خود آگاهی ندارد و یا انکار می کند که این اتفاق افتاده است و قبول ندارد که رفتار آن ها برای خود و دیگران مشکل ایجاد می کند. اختلالات اعتیاد آور می تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند که قبلاً با استفاده از اصطلاحات "وابستگی روانی" و وابستگی فیزیکی توصیف شده بود. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه علائم و نشانه های اعتیاد به حشیش کلیک کنید.
در DSM-5 جدید، اختلالات اعتیاد آور مربوط به حشیش به عنوان اختلال مصرف شاهدانه تعریف شده است. وضعیتی که می تواند توانایی کنترل مصرف را مختل کرده و تأثیرات سو اجتماعی داشته باشد. تأثیرات ممکن است گسترده باشد. از جمله اختلال در کنترل مصرف و رفتارها، آسیب های اجتماعی، استفاده پرخطر و معیارهای دارویی(از جمله تحمل و ترک). تقریباً از هر ده نفری که حشیش مصنوعی یا طبیعی مصرف می کنند، یک نفر دچار اعتیاد به حشیش می شود.
این تعداد در بین افرادی که روزانه یا تقریباً روزانه حشیش مصرف میکنند به یک نفر از هر دو نفر افزایش مییابد. در حالی که میزان اعتیاد مردان به حشیش بیشتر است، زنان معمولاً سریعتر از مردان به سمت اعتیاد به شاهدانه پیشرفت میکنند.
دادههای بررسی شده تخمین میزنند که از هر ۳ نفری که حشیش مصرف میکنند یک نفر با مشکلاتی که از عوارض حشیش است مواجه می شود. این عوارض بر زندگی روزمره آن ها تأثیر سو میگذارد. هنگامی که استفاده از حشیش تأثیر قابل توجه (متوسط تا شدید) بر زندگی روزمره داشته باشد می توان آن را اعتیاد به حشیش در نظر گرفت. اختلال مصرف شاهدانه اصطلاحی پزشکی برای طیفی از الگوهای مصرف حشیش است که منجر به آسیب یا ناراحتی قابل توجه میشود. از جمله مشکلات سلامتی، مصرف مداوم یا فزاینده و عدم انجام مسئولیتهای اصلی در محل کار، مدرسه یا خانه.
بسته به تعداد علائمی که در ادامه توضیح داده شده است، ممکن است از خفیف، متوسط تا شدید متغیر باشد. افراد باید حداقل دو علامت را در یک دوره ۱۲ ماهه نشان دهند تا تشخیص اختلال مصرف کانابیس را دریافت کنند.
وابستگی به گل با کاهش تنظیم گیرنده کانابینوئید نوع 1 (CB1R) مرتبط است. هر چه CB1R در سیستم شما بیشتر باشد بیشتر به گل و شاهدانه وابسته می شوید و تحمل ایجاد می کنید.
تعدادی از عواملی که می توانند احتمال ابتلا به اختلال مصرف حشیش یا اعتیاد را افزایش دهند عبارتند از:
کسی که به گل معتاد می شود احتمالاً برخی از علائم رفتاری کلاسیک اعتیاد را نشان می دهد که عبارتند از:
اکثر متخصصان موافق هستند که وابستگی به یک ماده با افزایش تحمل نسبت به آن ماده همراه است که به معنای نیاز به مقادیر بیشتر همان ماده می باشد تا اثرات مشابهی را تجربه کند. هنگامی که شخصی مصرف آن ماده را متوقف می کند، منجر به علائم ترک می شود. اکثر مصرف کنندگان ماری جوانا بطور معمول نه تحمل و نه کناره گیری را تجربه نمی کنند. تحقیقات اولیه در مورد اعتیاد به گل نشان داده است که استفاده از ماری جوانا به ندرت باعث تحمل و ترک می شود. برای دریافت مشاوره تلفنی کلیک کنید.
اما ماریجوانا و گلی که از آن بدست می اید و امروزه در دسترس است، قویتر از ماریجوانای سال ها و دهه های پیشین است که حاوی سطوح بالاتری از ماده فعال دلتا-۹-تتراهیدروکانابینول (THC) که جزء فعال روانی در علف است می باشد. علاوه بر این مشخص شده است که وابستگی به ماری جوانا بر توانایی مصرف کننده برای پاسخ دادن به انتقال دهنده عصبی دوپامین تأثیر می گذارد. دوپامین مسئول تجربه احساس لذت است. در یک مطالعه کسانی که وابستگی به ماری جوانا داشتند احساسات مثبت کمتر، سطح استرس بالاتر و تحریک پذیری بیشتری نشان دادند.
افرادی که مصرف حشیش را متوقف می کنند، به ویژه پس از مصرف مکرر با توجه به یافته های علمی امروزی، تحمل نسبت به THC ایجاد می کنند و علائم ترک در برخی افراد نیز رخ میدهد. علائم ترک می تواند ذهنی و جسمی باشد. شدت علائم ترک اعتیاد، به ویژه اختلال خلق و خو و خواب، خطر بازگشت مجدد به مصرف حشیش را افزایش می دهد.
اگر فردی حداقل دو علامت ذهنی و حداقل یک علامت جسمی داشته باشد یعنی از علائم ترک حشیش رنج می برد. این علائم معمولاً در عرض یک یا دو روز پس از قطع مصرف شروع می شوند و می توانند برای چند هفته ادامه داشته باشند. مطالعات روی کسانی که به طور مزمن ماری جوانا مصرف می کنند و سپس آن را ترک می کنند نشان می دهد که آن ها علائم ترک را به شرح زیر تجربه می کنند:
تعداد افرادی که به دنبال درمان سوء مصرف گل هستند به طور قابل توجهی افزایش یافته است. تعداد کودکان و نوجوانان تحت درمان برای وابستگی و سوء استفاده از ماری جوانا ۱۴۲ درصد از سال ۱۹۹۲ افزایش داشته است. مانند بسیاری از مواد مورد سوء مصرف، افرادی که از ماری جوانا مصرف می کنند معمولاً زمانی تصمیم به درمان می گیرند که به دلیل افزایش عواقب منفی با مشکل روبرو باشند. بزرگسالانی که به دنبال درمان اعتیاد به ماری جوانا هستند، معمولاً به مدت 10 سال یا بیشتر از آن استفاده کرده اند و حداقل 6 بار برای ترک آن تلاش کرده اند. درمان اعتیاد با درمان هایی مانند داروها و رفتار درمانی موثر است. این امر به ویژه در مورد مصرف کنندگان سنگین گل که دارای سایر اختلالات روانی هستند بیشتر صادق است.
برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه ترک ماریجوانا کلیک کنید.
بسیاری از کسانی که به دنبال درمان ماری جوانا هستند به دلیل فشار خانواده، دوستان، مدارس، کارفرمایان یا سیستم قضایی کیفری این کار را انجام می دهند. خوشبختانه انواع مختلفی از درمان برای اختلال مصرف حشیش وجود دارد که شامل انواع خاصی از درمان است.
علاوه بر مواردی که ذکر شد برخی تغییرات سبک زندگی نیز به شما در کاهش یا توقف مصرف ماری جوانا کمک می کند. به عنوان مثال در اولین گام محیط اجتماعی خود را تغییر دهید. زمانی که اطرافیان شما از گل استفاده می کنند، ترک می تواند چالش برانگیزتر شود. افرادی که از اختلال مصرف حشیش بهبود یافتهاند و معاشرت با افرادی که از حشیش استفاده نمی کنند را انتخاب می کنند به عنوان بخشی از فرایند بهبودی از آن سود می برند. برای دریافت مشاوره تلفنی فردی کلیک کنید.
روی دلایلی که میخواهید ترک کنید تمرکز کنید. اگر دلایلی را که میخواهید به خاطر آن ترک حشیش را آغاز کنید فهرست کرده و در مسیرهای رفت و امد خود قرار بدهید، انگیزه بیشتری برای ترک پیدا می کنید. سرگرم فعالیت های جدید شوید. زمانی که اعتیاد را ترک می کنید زمان بیشتری در اختیار خواهید داشت. بنابراین پیدا کردن یک سرگرمی یا فعالیت جدید که از آن لذت می برید مفید بوده و می تواند به منحرف کردن حواس شما از هرگونه هوس و همچنین تقویت خلق و خوی شما کمک کند. به خصوص اگر فعالیت بدنی یا پیاده روی باشد.
مشکلات اساسی خود را حل کنید. افراد به دلایل مختلف به حشیش وابستگی پیدا می کنند. بنابراین مهم است که به مشکلات اساسی رسیدگی شود. به عنوان مثال کسانی که از ماری جوانا برای مقابله با اضطراب، افسردگی یا اختلالات خواب استفاده می کنند می توانند انواع درمان مناسب تری را برای مقابله با این مسائل پیدا کنند. از جمله تغییر سبک زندگی، رواندرمانی و دریافت مشاوره و دارو برای کمک به تسکین علائم خود. برخی از داروهای ضد افسردگی به علائم ترک کمک می کنند.
یک T-Break برای کاهش تحمل بالای مصرف گل برای خود ایجاد کنید. کاهش تراکم گیرنده CB1R به معنای کاهش و شکستن دفعات مصرف حشیش است که به عنوان شکستن تی شناخته می شود. T مخفف tolerance به معنای تحمل است. این بهترین راه برای کاهش تحمل گل است.
تقریباً 3 هفته طول می کشد تا THC از سیستم شما خارج شود. بنابراین فاصله تحمل حشیش شما باید حداقل 21 روز باشد.
اگر به طور منظم از گل استفاده می کردید طبیعتا علائم ترک را تجربه می کنید. معمولاً در هفته اول به اوج خود می رسد و می تواند تا 2 هفته ادامه یابد. اجتناب از الکل و مواد مخدر، خوردن غذای سالم، ورزش و هیدراته ماندن می تواند به جلوگیری از ترک اعتیاد کمک کند. شایع ترین علائمی که در این 21 روز تجربه می کنید همان علائم ترکی است که در بخش قبلی به آن اشاره شد. شامل تحریک پذیری و تغییرات خلق و خوی، بروز مشکلات خواب و کاهش اشتها و افزایش هوس ها و بی قراری می شود.
جلوه های بسیاری از اثرات مزمن مرتبط با اختلال مصرف حشیش وجود دارد. مشخص شده است که افراد مبتلا به این عارضه اغلب دچار اختلال در عملکرد شناختی می شوند که به معنی از دست دادن حافظه، مشکل در تمرکز، کاهش مهارت حل مسئله، توانایی کم در کنترل احساسات، مشکل در تصمیم گیری می باشد. اینکه اکثر افرادی که گهگاه از گل استفاده می کنند و به آن اعتیاد پیدا نمی کنند به این معنا نیست که گل اعتیاداور نیست.
معتاد شدن به گل همیشه امکان پذیر است. اگر فکر می کنید خود یا یکی از اطرافیان به ماری جوانا و مشتقات آن معتاد شده است، صحبت با پزشک در مورد نگرانی های خود اولین قدم موثر برای کمک گرفتن است. گزینه های درمانی زیادی برای اعتیاد وجود دارد و پزشک می تواند با شما همکاری کند تا بهترین راه را برای مقابله با آن بیابید. برای دریافت خدمات مشاوره روانشناسی کلیک کنید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*