آیا ترنس بودن درمان دارد؟

آیا ترنس بودن درمان دارد؟ ابتدا باید گفت همه افرادی که زیر چتر ترنس جندر، فردی با هویت ترنس طبقه بندی می شوند به دنبال درمان به مفهوم یکسان سازی هویت جنسیتی با فیزیک خود نیستند. برخی از افراد تراجنسیتی با یا بدون مداخله پزشکی با بدن خود احساس راحتی می کنند. ترنس بودن به دلیل تابوهای موجود در جامعه فرد را با مشکلات رفتاری و روحی و تبعیض های شدیدی روبرو می کند که گاه به خودکشی فرد ترنس می انجامد. افراد جویای درمان به معنای تطبیق جنسیت، می توانند از گزینه های درمانی چون هورمون درمانی و رفتار درمانی با اهداف جسمی و روحی بهره ببرند‌. برای کسب آگاهی بیشتر از مشاوره جنسی مشورت بخواهید.

 

هویت جنسی ترنس

افراد تراجنسیتی دارای هویت جنسی یا بیان جنسیتی هستند که با جنسیتی که در بدو تولد به آن ها اختصاص داده شده‌ متفاوت هستند. برخی از افراد تراجنسیتی که برای انتقال از یک جنس به جنس دیگر خواهان درمان و کمک پزشکی هستند، خود را تراجنسی می دانند. ترنس بودن در افرادی رخ می دهد که هویت جنسی آن ها با جنسیت تعیین شده در بدو تولد یا ویژگی های فیزیکی مرتبط با جنسیت آن ها متفاوت باشد. افراد تراجنسیتی و دارای تنوع جنسیتی گاهی در مقطعی از زندگی خود دچار نارسایی جنسیتی می شوند.

عبارت تراجنسیتی که اغلب به عنوان ترنس بودن کوتاه می شود نیز یک اصطلاح کلی برای خطاب قرار دادن این قشر از اقایت های جنسیتی می باشد. است. علاوه بر اینکه شامل افرادی می شود که هویت جنسی آن ها مخالف جنسیت تعیین شده آن ها است (مردان ترنس و زنان ترنس)، همچنین ممکن است شامل افرادی باشد که غیر باینری یا جنسیتی هستند. سایر تعاریف تراجنسیتی همچنین شامل افرادی است که به یک جنسیت سوم تعلق دارند، یا افراد تراجنسیتی را به عنوان جنسیت سوم تصور می کنند. در این رابطه مطالعه مقاله ازدواج با ترنس پیشنهاد میشود.

1-علائم و ویژگی های ترنس جندر

علائم نارسایی جنسیتی باعث می شود که نوجوانان و بزرگسالان تفاوت قابل توجهی بین هویت جنسی درونی و جنسیت تعیین شده از بیرون تجربه کنند که حداقل به مدت شش ماه ادامه دارد. تفاوت حداقل با دو مورد از موارد زیر نشان داده می شود: تفاوت بین هویت جنسی و اندام تناسلی یا ویژگی های جنسی ثانویه مانند اندازه سینه، صدا و موهای صورت. نارسایی جنسیتی همچنین باعث ناراحتی قابل توجهی می شود که بر عملکرد فرد در موقعیت‌های اجتماعی، محل کار یا مدرسه و سایر زمینه‌های زندگی تأثیر می‌گذارد.برای درک بهتر مقاله ترنسکشوال پیشنهاد می شود

نارسایی جنسیتی(به مفهوم مبهم بودن جنسیت) به طور معمول از دوران کودکی شروع شده و تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه می یابد. در مواقعی فرد حتی دوره هایی را پشت سر می گذارد که در آن دیگر نارسایی جنسیتی را تجربه نمی کند. همچنین این احتمال در برخی افراد وجود دارد که ترنس بودن را نه در کودکی و حوالی دوران بلوغ بلکه خیلی دیرتر در دوران زندگی کشف و تجربه کند. در نوجوانان با سن کم، تفاوت بین هویت جنسی و ویژگی‌های جنسی ثانویه پیش‌بینی شده وجود دارد. مانند تمایل شدید به خلاص شدن از شر اندام‌های تناسلی یا ویژگی‌های جنسی ثانویه. برای کسب آگاهی بیشتر درباره دوجنسه ها کلیک کنید.

تمایل به جلوگیری از ایجاد ویژگی‌های جنسی ثانویه. هوس شدید به داشتن اندام‌های تناسلی و ویژگی ثانویه که از ویژگی های جنسی یک جنس دیگر است. میل شدید به بودن در کالبد یک جنس دیگر یا اینکه به عنوان یک جنسیت دیگر با فرد رفتار شود. اعتقاد قوی به داشتن احساسات و واکنش های معمولی جنسیت دیگر.

2-عوارض فردی و اجتماعی ترنس جندر

هویت جنسیتی متفاوت داشتن می تواند بر بسیاری از جنبه های زندگی از جمله فعالیت های روزانه و روابط اجتماعی تأثیر بگذارد. افرادی که نارسایی جنسیتی را تجربه می کنند معمولا در مدرسه به دلیل فشار برای پوشیدن لباسی که با جنسیت آن ها نامنطبق است یا به دلیل ترس از آزار و اذیت یا مسخره شدن ناگزیر از پوشیدن آن هستند مشکل خواهند داشت. اگر نارسایی جنسیتی توانایی عملکرد در مدرسه یا محل کار را مختل کند، نتیجه به طور طبیعی ترک تحصیل یا بیکاری و فشارهای مضاعف ناشی از این تصمیم و تحمیل ها هواهد بود.

مشکلات رابطه ای نیز بین ترنس ها با دیگران رایج است. اختلالات روحی مانند اضطراب، افسردگی، خودآزاری، اختلال پرخوردی ، سوء مصرف مواد مخدر و سایر مشکلات نیز از دیگر عوارض بودن در کالبد یک ترنس است که آن ها را ناچار به مقابله عر روزه می کند. افرادی که دچار نارسایی جنسیتی هستند اغلب تبعیض های متعددی را تجربه می کنند که در نتیجه آن استرس زیادی ایجاد می شود. دسترسی به خدمات بهداشتی و سلامت روان به دلیل ترس از انگ و فقدان ارائه دهندگان مراقبت با تجربه و متخصص که خود عاری از قضاوت ها و سرزنش ها باشد و دعوت به همنوایی اجباری با جامعه نکند، می تواند بسیار دشوار باشد. برخی نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به نارسایی جنسیتی بدون درمان تایید کننده جنسیت در خطر فکر کردن به یا اقدام به خودکشی قرار می گیرند.

 

تشخیص ترنس بودن

مبانی تشخیص نارسایی جنسیتی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، کتابچه راهنمای منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا گنجانده شده است. این تشخیص برای کمک به افراد مبتلا به نارسایی جنسیتی ایجاد شد تا به مراقبت های بهداشتی لازم و درمان موثر در صورت لزوم دسترسی داشته باشند. این اصطلاح به جای هویت، بر ناراحتی فرد به عنوان مشکل تمرکز دارد. تشخیص گذاری بر انواع اختلالات هویتی و جنسیتی توسط روان شناسان و روانپزشکان انجام می شود که تشخیص نارسایی جنسیتی را بر اساس موارد زیر انجام می دهند:

ارزیابی سلامت رفتاری و روانی ناشی از فشار محیط

پزشک فرد ترنس را ارزیابی می‌کند تا وجود ناهنجاری جنسیتی را تأیید کرده و مستند کند که چگونه تعصب و تبعیض به دلیل هویت جنسیتی او (عوامل استرس موثر بر اقلیت) بر سلامت روان فرد تأثیر می‌گذارد. پزشک همچنین در مورد میزان حمایت شدن فرد از سمت خانواده، دوستان و همسالان پرسش هایی را مطرح می کند. سپس متخصص سلامت روان با استفاده از معیارهای تشخیصی تعیین شده برای نارسایی جنسیتی که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا، به بررسی هویت می پردازد.

نارسایی جنسیتی(ترنس بودن) با عدم انطباق ساده با رفتارها و نقش های جنسیتی کلیشه ای که ممکن است بین مردم در جامعه وجود داشته باشد متفاوت است. چرا که این عدم تطابق در افراد ترنس شامل احساسات پریشانی به دلیل تمایل شدید و فراگیر به قرار گرفتن در کالبد جنسیت دیگر بسار تنش زا و آزاردهنده است. برخی از نوجوانان احساس ناهنجاری جنسی خود را به والدین خود یا یک مراقب بهداشتی بطور مثال در مدرسه بیان می کنند. اما برخی دیگر ممکن است به دلیل عدم تنایل برای افشاگری یا عدم توانایی، علائم اختلال خلقی، اضطراب یا افسردگی را بروز می دهند و مشکلات اجتماعی یا تحصیلی را تجربه می کنند.

 

آیا ترنس بودن درمان دارد؟

گزینه های درمانی پیش روی افرادی که خود را ترنس شناسایی می کنند، می تواند به آن ها کمک کند که ابعاد مختلف هویت جنسی خود را کشف و نقش جنسیتی را که برای آن ها قابل پذیرش است و با آن احساس راحتی می کنند بیابند و ناراحتی های خود را کاهش دهند. نکته حائز اهمیت این است که یک نسخه واحد درمانی برای چتر ترنس جندر وجود ندارد‌. بنابراین درمان باید بصورت فردی باشد.

به عبارتی آنچه به روی نفر موثر می افتد ممکن است به درمان دیگری کمکی نکند. درمان ها بر اساس اهداف فردی و ارزیابی خطرات و مزایای استفاده از دارو تعیین می شود. درمان ها همچنین بر اساس وجود شرایط متفاوت از دیگری و در نظر گرفتن مسائل اجتماعی و اقتصادی فرد در نظر گرفته می شود. گزینه های درمانی با توجه به شرایط فرد ترنس شامل مواردی به شرح زیر خواهد بود. برای آشنایی با عمل تغییر جنسیت کلیک کنید.

1-آیا ترنس بودن درمان دارد؟ | بررسی پزشکی اولیه

اگر نگرانی های پزشکی یا روانی قابل توجهی وجود داشته باشد، آن ها باید به خوبی کنترل شوند و معیارهای اضافی برای برخی از روش های جراحی اعمال می شود. ارزیابی پزشکی قبل از درمان توسط یک پزشک با تجربه و متخصص در مراقبت از قشر ترنس جندر قبل از درمان هورمونی و جراحی نارسایی جنسی انجام می شود که می تواند به رد یا تایید و رسیدگی به شرایط پزشکی که ممکن است بر این درمان ها تأثیر بگذارد کمک می کند. این ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تاریخچه پزشکی شخصی و خانوادگی
• معاینه فیزیکی و انجام آزمایشات آزمایشگاهی
• ارزیابی نیاز به غربالگری های مناسب سن و جنس شناسایی و مدیریت مصرف دخانیات و سوء مصرف مواد مخدر و الکل
• انجام آزمایش HIV و سایر بیماری های مقاربتی همراه با درمان
• در صورت لزوم ارزیابی تمایل به حفظ باروری و ارجاع در صورت نیاز برای انجماد بافت اسپرم، تخمک، جنین یا تخمدان
• مستندسازی تاریخچه رویکردهای درمانی بالقوه مضر مانند استفاده از هورمون بدون تجویز، تزریق سیلیکون با قدرت صنعتی یا خود جراحی

2-آیا ترنس بودن درمان دارد؟ | هورمون درمانی و جراحی

مانند هورمون درمانی زنانه یا هورمون درمانی مردانه. جراحی ها مانند جراحی زنانه سازی یا مردانه سازی برای تغییر قفسه سینه، اندام تناسلی خارجی، اندام تناسلی داخلی، ویژگی های صورت و خطوط بدن. برخی از افراد از هورمون درمانی استفاده می کنند تا به دنبال زنانه سازی یا مردانه سازی حداکثری باشند.

برخی دیگر ممکن است با استفاده از هورمون ها برای به حداقل رساندن ویژگی های جنسی ثانویه، مانند رشد یا کاهش حجم سینه ها و موهای صورت، از شرایط نارسایی تسکین پیدا کنند. بسیاری از اعضای جامعه ترنس جندر دریافته اند که جراحی برای از بین بردن نارسایی جنسیتی آن ها ضروری و بهترین راه حل است. انجمن حرفه ای جهانی برای سلامت ترنس ها معیارها و شروط زیر را برای درمان هورمونی و جراحی نارسایی جنسیتی ارائه می دهد:

• تایید نارسایی جنسی مداوم و مستند
• توانایی تصمیم گیری کاملاً آگاهانه و رضایت فرد برای درمان
• رعایت سن قانونی در کشور مبدا فرد یا در صورت کوچک تر بودن، پیروی از استانداردهای مراقبت از کودکان و نوجوانان.

3-آیا ترنس بودن درمان دارد؟ | درمان های ثشناختی و رفتاری

درمان روانشناختی در بسیاری از مراحل زندگی فرد مفید خواهد بود. ممکن است ارزیابی سلامت رفتاری قبل از دریافت درمان هورمونی و جراحی نارسایی جنسیتی لازم نباشد اما می‌تواند نقش مهمی در تصمیم‌گیری در مورد گزینه‌های درمانی داشته باشد. هدف از این نوع درمان بهبود رفاه روانی، کیفیت زندگی و خودشکوفایی افراد ترنس جندر است. رفتار درمانی به منظور تغییر هویت جنسی فرد نیست. بلکه درمان با این هدف انجام می شود که به فرد کمک کند نگرانی های جنسیتی را کشف و راه هایی برای کاهش نارسایی جنسی پیدا کند.

هدف از درمان سلامت رفتاری این است که به افرادی که زیر چتر ترنس جندر قرار می گیرند کمک حرفه ای ارائه کند تا با نحوه بیان هویت جنسی خود احساس راحتی داشته باشند و در ادامه موفقیت در روابط، تحصیل و کار را به دست آورند. درمان همچنین می تواند هر گونه نگرانی غیرقابل پیش بینی در مورد سلامت روان را برطرف کند. بهترین روش درمان در روانشناسی شامل مشاوره فردی، زوج درمانی، خانوادگی و گروهی می باشد تا فرد حنایت کافی دریافت کند و هویت جنسیتی خود را کاوش و و خود را با جامعه ادغام کند. اینکه بتواند خود را بپذیرد و به تأثیرات ذهنی و عاطفی استرس ناشی از تجربه تعصب و تبعیض به دلیل هویت جنسی خود بپردازد.

درمان های روان شناختی همچنین به تغییر در بیان جنسیت و نقش جنسیتی می انجامد. به طوری که تغییر در بیان جنسیت و نقش های اجتماعی شامل زندگی پاره وقت یا تمام وقت در نقش جنسیتی دیگری باشد و با هویت جنسی فرد سازگار است. در این روند تمام وظایف و شیوه های اجتماعی بر مبنای جنسیتی که خود فرد با آن راحت است تعریف و اجرا می شود.

4-آیا ترنس بودن درمان دارد؟ | سایر روش ها

اگر مبتلا به نارسایی جنسیتی هستید از پزشک متخصص در مراقبت از افراد با تنوع جنسیتی کمک بگیرید. چرا که هنگام دریافت یک برنامه درمانی، متخصص مربوطه و ارائه دهنده شیوه های درمانی، شما را از نظر نگرانی های احتمالی مربوط به سلامت روان که ممکن است نیاز به رسیدگی داشته باشد، مانند افسردگی یا اضطراب تحت نظر می گیرد و برای کنار آمدن با آن ها صلاحیت کافی برای همراهی را دارد. ناتوانی در درمان این نگرانی‌ها می‌تواند کشف هویت جنسی شما را دشوارتر کند و ناراحتی جنسی را افزایش دهد. برای آشنایی با انحرافات جنسی کلیک کنید.

یک شبکه حمایتی از هم نوعان تشکیل بدهید. برنامه ای برای رسیدگی به مسائل اجتماعی و قانونی مرتبط با تطبیق جنسیتی و بیرون آمدن از شرایط ناراحت کننده ایجاد کنید. سعی کنید با عزیزان، دوستان، همکاران و سایر مخاطبین نزدیک خود برای بیان هویت جنسی خود راحت باشید. شرایط و نحوه جنسیت قابل پذیرش خود را کاوش کنید. درباره گزینه های درمانی پزشکی خود تصمیم بگیرید و در آخر رفاه و کیفیت زندگی خود را افزایش دهید.

 

سخن آخر

آثار اجتماعی نارسایی جنسیتی را می توان با ایجاد محیط های امن حمایتی و دانش محور در مورد درمان کاهش داد تا پذیرش تفاوت بین هویت جنسی درونی و جنسیت تعیین شده در بدو تولد افزایش یابد. حمایت اجتماعی از سوی خانواده، دوستان و همسالان می‌تواند عامل محافظتی در برابر ابتلای فرد ترنس به افسردگی، افکار خودکشی، اقدام به خودکشی، اضطراب یا رفتارهای پرخطر باشد. گزینه های دیگر برای پشتیبانی عبارتند از: مراقبت از سلامت روان کلیه اعضای خانواده فرد ترنس توسط یک متخصص سلامت روان با هدف شناخت و اگاهی و پذیرش جنسیت فرد ترنس. همگی این ها می تواند راهکار هایی باشد برای کنار آمدن و حمایت گرفتن کافی و موثر. برای کسب آگاهی بیشتر از مشاوره روانشناسی مشورت بخواهید.