تاثیر هروئین بر سیستم عصبی چقدر است و چگونه میتوان آن را کنترل کرد

مصرف هروئین بر مغز مصرف کننده از ابتدای مصرف مواد تا مرحله اعتیاد به هروئین تأثیر می گذارد. هروئین به دو بخش اصلی حمله می کند. این دارو با غرق کردن مغز در لذت و گرسنگی دادن به آن از درد، با موفقیت مغز مصرف کننده را در یک سرعت و شتاب مصنوعی و ناشی از مواد شیمیایی شست و شو می دهد. هروئین گیرنده های مواد افیونی را با شدتی تحریک می کند که در دنیای طبیعی وجود ندارد. در واقع، میزان دوپامینی که هروئین آزاد می‌کند می‌تواند 1000 برابر شدیدتر از تجربه لذت‌بخشی باشد که به طور عادی تجربه می شود و توسط یک دارو افزایش پیدا نکرده یا دستکاری نشده است. برای دریافت مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.

هروئین و سیستم عصبی

هروئین یک ماده افیونی نیمه مصنوعی است که از مرفین به دست می آید. مغز ابتدا هروئین را به مورفین تعبیر می کند. آنزیم‌های ما این ماده را به مورفین تبدیل می‌کنند که به این ماده شیمیایی اجازه می‌دهد به گیرنده‌های اپیوئیدی در مغز متصل شود. هروئین که به نام دیامورفین نیز شناخته می شود، اولین بار توسط یک شیمی دان انگلیسی در جستجوی جایگزینی غیراعتیادآور برای مورفین ساخته شد. غول داروسازی بایر آنقدر در مورد ایمنی و اثربخشی آن متقاعد شده بود که برای اولین بار این دارو را برای کودکان به عنوان یک سرکوب کننده سرفه به بازار عرضه کرد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه علائم اعتیاد به هروئین کلیک کنید.

سیستم عصبی شبکه ای از اعصاب و سلول هایی است که مسئول ارسال پیام ها بین مغز، نخاع و بقیه بدن می باشد. سیستم عصبی مرکزی مغز و نخاع را در بر می گیرد. در پرداختن به چگونگی تأثیر هروئین بر سیستم عصبی، دو نکته کلیدی وجود دارد که باید به آن توجه کرد. اولی تأثیرات بسیار سریع بر مغز، از جمله سیستم عصبی و دومی تأثیر طولانی مدت دارو بر مغز و سیستم عصبی است.

هنگام مصرف هروئین چه اتفاقی می افتد

هروئین از طریق سیستم عصبی و با اتصال به گیرنده های آن مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. هنگامی رخداد این اتفاق، ازدیاد دوپامین در سیستم عصبی موجب ایجاد حالت سرخوشی می شود. هنگامی که مواد افیونی به گیرنده خاص در مغز متصل می‌شوند نحوه درک بدن از درد را نیز کنترل می‌کنند. به همین دلیل است که مواد افیونی به عنوان داروهای مسکن تجویزی استفاده می‌شوند. استفاده از هروئین بر روی مغز شما هم بلافاصله و هم در دراز مدت تأثیر می گذارد. در کوتاه مدت، کنترل سیستم عصبی شما را به دست می گیرد و تنفس و ضربان قلب شما را کند می کند. اثرات طولانی مدت به ماده سفید آسیب می رساند و گیرنده های دوپامین را کوچک می کند.

اگر سیستم عصبی شما به طور مداوم در معرض مواد مخدر و افزایش سطح دوپامین قرار بگیرد بدن نسبت به هروئین خود را تنظیم کرده در نتیجه مقاوم می شود. این تنظیم به این معنی است که آستانه درد کاهش و حساسیت به آن افزایش می یابد. بنابراین درک اینکه هروئین چگونه بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد، بسیار مهم است زیرا نشان می‌دهد که هروئین چگونه می‌تواند اثراتی نظیر افزایش سرخوشی را ایجاد کند و همچنین نشان می‌دهد که چرا این ماده مخدر خطرناک است.

میزان دوپامین در بدن

سطوح دوپامینی که با استفاده از هروئین به بدن وارد می شود بسیار بالاتر از آن چیزی است که به طور طبیعی اتفاق می افتد. در واقع، تخمین‌ هایی وجود دارد که نشان می‌دهد دوپامینی که بدن را پس از مصرف هروئین پر می‌کند ممکن است ده برابر مقداری باشد که به صورت نرمال و طبیعی توسط بدن در موقعیت‌هایی که شامل لذت یا تسکین درد تولید می‌شود. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه هورمون های شادی آور کلیک کنید.

نحوه تاثیر گذاشتن هروئین

نواحی کلیدی مغز که تحت تأثیر هروئین قرار می گیرند به مسیرهای پاداش یا لذت مربوط می شوند که این نواحی شامل قشر پیشانی و هسته اکومبنس می شوند. این مدارها برای پاداش‌های طبیعی مانند آنچه هنگام لذت بردن از یک وعده غذایی یا داشتن رابطه جنسی به دست می‌آید مهم هستند. بنابراین اگر بخواهید کاری لذت بخش انجام دهید، مانند غذا خوردن، سطح دوپامین شما افزایش می یابد. با این حال با مصرف هروئین، مقدار دوپامین به طور قابل توجهی افزایش می یابد که باعث تغییر مسیرهای پاداش مغز می شود.

تاثیر هروئین بر سیستم عصبی |عوارض مصرف هروئین

پس از شروع مصرف هروئین، مسیرهای عصبی ای که علائم درد را نشان می دهد بیش از حد فعال می شوند و به این ترتیب، هروئین با ایجاد این احساس که باید برای حفظ حس عادی بودن، به مصرف هروئین ادامه دهید، بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد. هروئین عملکردهای حیاتی مغز و کل سیستم عصبی از جمله تنفس را کند کرده، می تواند باعث آریتمی ضربان قلب شود و دمای بدن و فشار خون بالا را کاهش دهد. هروئین می تواند بر سیستم عصبی تأثیر بسیار سریعی داشته باشد اما سوال بعدی این است که هروئین چگونه در درازمدت بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد؟ دو ناحیه کلیدی در مغز فردی که برای مدت طولانی مصرف کننده هروئین باشد تغییر می کند. این دو عبارت اند از:

• قشر جلوی پیشانی
• لوب گیجگاهی داخلی

این مناطق حوزه هایی هستند که مسئول کنترل حافظه، تصمیم گیری، خود کنترلی رفتار اجتماعی و تفکر پیچیده هستند. با گذشت زمان و استفاده از هروئین ممکن است مشکلاتی در تفکر منطقی، حافظه، کنترل تکانه و قضاوت ایجاد شود. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه تست هروئین کلیک کنید.

جبران آسیب مغزی هروئین

شواهد زیادی در مورد آسیب هروئین به مغز و میزان برگشت پذیری آن وجود ندارد. اعتیاد یک بیماری مزمن تلقی می شود، بنابراین به محض اینکه در فرد ایجاد شود به همان سرعت از بین نمی رود. با این حال، مانند بسیاری از بیماری های مزمن، قابل کنترل است و بسیاری از افراد بر اعتیاد غلبه کرده و زندگی کامل و سالمی دارند. برخی از تغییرات در ساختار مغز، مانند زوال عقل شبیه آلزایمر که در بالا ذکر شد ممکن است برگشت پذیر باشند. در حال حاضر مطالعات کافی برای تایید یا رد این موضوع وجود ندارد.

تاثیر هروئین بر سیستم عصبی

تأثیر هروئین بر مغز در درازمدت می تواند شامل کاهش عملکرد اجرایی، از جمله اختلال در استدلال و حل مسئله و همچنین ناتوانی در تصمیم گیری یا برنامه ریزی برای آینده باشد. افرادی که از هروئین سوء استفاده می کنند ممکن است در پردازش عاطفی نیز مشکل داشته باشند. هر چه مصرف هروئین طولانی‌تر و سنگین‌تر باشد، مغز برای کارکرد مناسب به مصرف هروئین بیشتری احتیاج پیدا می کند و خود را به گونه‌ای سیم‌کشی می‌کند که عملکرد بدون مواد مخدر برای آن دشوار شود. با گذشت زمان، تصمیم گیری، نشان دادن قضاوت و تجربه لذت به طور طبیعی و بدون استفاده از مواد مخدر سخت تر از قبل می شود.

1-کاهش اکسیژن و آسیب مغزی

اثرات بالقوه درازمدت تأثیر هروئین بر مغز شامل کند شدن تنفس است که اکسیژن را از مغز سلب می کند. این می تواند منجر به آسیب مغزی، کما و مرگ شود. در موارد شدید، مانند مصرف بیش از حد هروئین، کمبود اکسیژن بر عملکرد های آینده مانند بینایی، حافظه، حرکت و خلق و خوی تأثیر می گذارد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه عوارض اعتیاد به هروئین کلیک کنید.

یکی دیگر از اثرات طولانی مدت هروئین آسیب به لوب پیشانی مغز است که باعث مشکلات حافظه و مشکلات آگاهی و توجه فضایی می شود. هروئین می تواند به پاسخ سیستم عصبی شما به درد آسیب برساند و برخی از محرک ها را دردناک تر کند. تنفس کم عمق، کند یا نامنظم باعث می شود بدن اکسیژن کمتری دریافت کند. با اکسیژن کمتر، مغز شروع به کاهش عملکرد سایر سیستم‌های بدن می‌کند که می‌تواند منجر به آسیب اندام شود. همچنین کمبود اکسیژن  می تواند منجر به آسیب مغزی شود.

2-تغییرات در ساختار مغز و ساقه مغز

گزارش های تحقیقاتی نشان می دهد که سوء مصرف هروئین با تغییر ساختار فیزیکی مغز بر سلامت روان مصرف کنندگان تأثیر می گذارد. تغییرات ساختاری مغز می تواند شامل کاهش گیرنده های دوپامین باشد که می تواند منجر به افسردگی، پارانویا و حتی روان پریشی شود. با مصرف هروئین ساقه مغز نیز فعال می شود که مسئول عملکردهای اساسی مانند تنظیم فرآیندهای قلبی و تنفسی است. هروئین به‌عنوان یک مضعف‌کننده شیمیایی، می‌تواند قلب را چنان کند که متوقف شود به همین دلیل است که هروئین می تواند کشنده بشد. هروئین با ساقه مغز که در آن تنفس و ضربان قلب کنترل می شود، تداخل دارد. به همین دلیل است که وقتی فردی از هروئین استفاده می کند عملکرد های تنفسی به طور خطرناکی کاهش می یابد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه بوی هروئین کلیک کنید.

3-تاثیر هروئین بر سیستم عصبی |ماده سفید مغز و نخاع

ماده سفید در بافت‌های عمیق مغز یافت می‌شود و از رشته‌های عصبی محافظت می‌کند و سرعت و انتقال سیگنال‌هایی را در مغز که در مسیر این رشته‌ها حمل می‌شوند، بهبود می‌بخشد. اعتیاد به هروئین می‌تواند تأثیر مخربی بر ماده سفید داشته باشد که می‌تواند بر توانایی تصمیم‌گیری، خودکنترلی و توانایی کنار آمدن با موقعیت‌های دشوار تأثیر منفی بگذارد. هروئین همان خاصیت تسکین دهنده درد مورفین را دارد. به زبان ساده، هروئین و مورفین مسکن هستند. آن ها با مسدود کردن ارتباط درد بین نورون ‌ها، از مغز در برابر پیام ‌هایی که آن را گزارش می‌کنند محافظت می‌کنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه اعتیاد به مورفین کلیک کنید.

4-تاثیر هروئین بر حالات ذهنی و عاطفی

با مصرف بیشتر مواد مخدر، اثرات هروئین باعث می شود مغز دارو را با خود دوپامین اشتباه بگیرد و برای ساختن تمام احساسات شادی به هروئین تکیه کند. ناامیدی و افسردگی پیامدهای رایج مصرف مداوم هروئین است. این اختلالات می تواند منجر به اقدام به خودکشی شود. سایر احساسات منفی که با استفاده افزایش می یابد عبارت اند از:

• بی حسی
• فرسودگی
• نوسانات عاطفی
• ناتوانی در مدیریت درد

5-تاثیر هروئین بر سیستم عصبی |تغییرات در ساختار عروقی مغز و زوال عقل

اسیدیته هروئین می تواند با سفت شدن رگ های مصرف کننده روی آن ها تأثیر بگذارد. این بیماری اسکلروز وریدی نامیده می شود. سفت شدن وریدها می تواند بر روی رگ هایی که خون را در مغز حمل می کنند نیز تأثیر بگذارد. سوء مصرف هروئین همچنین با نوعی آسیب مغزی مرتبط است که شبیه بیماری آلزایمر است. طبق یک مطالعه، این دارو باعث ایجاد التهاب با درجه پایین در مغز، همراه با تجمع پروتئین ها می شود که ممکن است برای برخی افراد نوعی زوال عقل را القا کند. برای دریافت مشاوره تلفنی کلیک کنید.

همانطور که هروئین پردازش طبیعی لذت را در بدن خراب می کند، این ماده مخدر توانایی فرد برای مدیریت درد و احساسات ناخوشایند را از بین می برد. پیام های درد که بین بدن و مغز مخابره می شود برای جبران اثر بی حس کننده هروئین بیشتر می شود. مصرف کنندگان هروئین علائم حساسیت بیش از حد را از خود نشان می دهند. زمانی که شی کوچکی بر روی پوست تماس پیدا کند ممکن است فرد احساس درد کند. در حقیقت افراد نسبت به درد بیش از حد واکنش نشان نمی دهند. مشکل این است که سیستم عصبی آن ها دیگر محرک را به درستی تفسیر نمی کند.

6-تاثیر هروئین بر سیستم عصبی |علائم ترک در چند ساعت پس از ترک هروئین

بسته به شدت اعتیاد به هروئین، حساسیت بیش از حد فرد به درد می تواند پس از خروج دارو از جریان خون به خوبی باقی بماند. این واکنش اغلب با گذشت زمان کاهش می یابد اما نه به اندازه کافی و مورد نیاز برای کاهش شدت علائم ترک اعتیاد که در عرض چند ساعت پس از ترک دارو ظاهر می شوند. علائم ترک شامل موارد زیر است اما محدود به آن ها نیست:

• گرفتگی شکم، درد و ناراحتی، از جمله اسهال شدید
• عرق، لرز، رعشه
• درد و درد در سراسر بدن، هم در عضلات و هم در استخوان ها
• بی قراری و احساس اضطراب
• بی خوابی، علائم افسردگی و خستگی
• دشواری در تنفس
• ضربان قلب غیر طبیعی سریع
• فشار خون بالا
• اسپاسم عضلانی
• ناتوانی در تمرکز

این علائم ترک به اندازه کافی بد هستند، اما شدت آن ها برای فردی که آستانه دردش توسط هروئین تغییر کرده است، ده برابر است. اولین قدم برای بهبودی از هروئین درک این نکته است که اعتیاد از یک شستشوی مغزی واقعی نشات می‌گیرد. پس از درک کامل این موضوع، شما و عزیزانتان می توانید تصمیمات آگاهانه بگیرید و برای اصلاح وضعیت اقدام کنید. برای دریافت خدمات مشاوره روانشناسی کلیک کنید.

درمان و ترک هروئین

در صورتی که بیمار به تشخیص درستی نرسیده باشد و به عمق مشکلات و عوارض ناشی از اعتیاد خود به هروئین واقف نباشد ترک هروئین سخت می‌شود. درمان‌های دارویی و روان درمانی که امروزه در ترک اعتیاد مورد استفاده قرار می‌گیرند درمان را بسیار آسان‌تر از قبل کرده‌اند. در این روش‌ها فرد کمتر با علائم جسمانی ناشی از ترک هروئین مواجه خواهد شد. مؤثرترین رویکرد اغلب شامل ترکیبی از مداخلات پزشکی، رفتاری و روانی اجتماعی است. استفاده از داروها را با مشاوره و درمان های رفتاری ترکیب می کنند. داروهایی که معمولا برای درمان اعتیاد به هروئین استفاده می شوند عبارتند از متادون و نالتروکسان.

رفتار درمانی

درمان های رفتاری می توانند با هدف ماندگاری در ترک مفید واقع شوند. زیرا رفتار درمانی به افراد کمک می کند تا نگرش ها، رفتارها و الگوهای فکری خود را در رابطه با مصرف مواد اصلاح کنند. این درمان ها را می توان در قالب های مختلفی مانند مشاوره فردی، گروه درمانی یا خانواده درمانی ارائه کرد. برخی از درمان های رفتاری رایج برای اعتیاد به هروئین عبارتند از:

درمان شناختی-رفتاری (CBT): بر شناسایی و تغییر الگوهای فکری و رفتارهای منفی مرتبط با مصرف مواد متمرکز است.
مدیریت اضطراری: مشوق هایی مانند کوپن یا جوایز را برای افرادی که عاری از مواد مخدر باقی می مانند و درگیر درمان هستند فراهم می کند.
مصاحبه انگیزشی: رویکردی مراجع محور که به افراد کمک می کند احساسات متناقض و دوسوگرایانه ای که به اعتیاد انجامیده است را حل و فصل کرده و انگیزه تغییر را افزایش دهند.

عضویت در گروه‌های حمایتی مانند معتادان گمنام (NA)، درمان بستری یا اقامتی برای آن دسته از افراد مبتلا به اعتیاد شدید هروئین یا کسانی که به محیطی بسیار ساختاریافته و کنترل شده نیاز دارند و درمان سرپایی که در هنگام زندگی در خانه و شرکت در جلسات درمانی و قرار ملاقات‌های مشاوره به صورت برنامه‌ریزی شده درمان دریافت می کنند از دیگر روش های مدیریت و درمان هروئین است. بهبودی از اعتیاد به هروئین یک فرآیند پیچیده است و حمایت مداوم و مراقبت های بعدی اغلب برای موفقیت طولانی مدت ضروری است.