داروی آرام بخش برای ترک اعتیاد و احتمال وابستگی به آن

داروی آرام بخش برای ترک اعتیاد به عنوان تضعیف کننده های سیستم عصبی مرکزی شناخته می شود و معمولا برای کسانی تجویز می شود که با اضطراب و افسردگی و مشکلات خواب حین ترک و یا بعد از آن مواجه هستند. از جمله اصلی ترین داروهایی که برای ترک اعتیاد بیشترین کاربرد و تاثیر را دارد نالتروکسون می باشد. اما از طرفی اعتیاد به این داروهای آرام بخش مشکل دیگری است که لزوم استفاده از این داروها را تحت نظر پزشک ضروری می سازد. برای کسب اطلاعات بیشتر با مشاوره ترک اعتیاد تلفنی تماس حاصل نمایید.

 

داروهای آرام بخش

آرام بخش ها نوعی داروی تجویزی هستند که فعالیت مغز شما را کند می کنند. آن ها معمولاً برای ایجاد احساس آرامش بیشتر استفاده می شوند. پزشکان معمولاً برای درمان بیماری هایی مانند اضطراب و اختلالات خواب و ترک اعتیاد داروهای آرام بخش تجویز می کنند. همچنین از آن ها به عنوان داروی بیهوشی عمومی استفاده می شود. آرام بخش ها مواد کنترل شده هستند. این بدان معناست که تولید و فروش آن ها طبق استانداردهای پزشکی و قانونی تنظیم شده است. آرام بخش ها به طور گسترده برای اضطراب یا بی خوابی شبانه تجویز می شوند و شامل بنزودیازپین ها، آگونیست های انتخابی گیرنده بنزودیازپین و باربیتورات ها هستند. این آرام بخش ها به دلیل پتانسیل سوء استفاده از مواد کنترل شده هستند.
فروش یا استفاده از آن ها خارج از این مقررات جرم محسوب می شود. بخشی از دلیلی که آرام بخش ها به شدت تنظیم می شوند این است که می توانند بسیار اعتیادآور باشند. مصرف آن ها باعث می شود افراد خارج از کنترل به آن ها وابسته شوند. مهم است که هنگام استفاده از این داروها مراقب باشید تا از وابستگی و اعتیاد جلوگیری کنید. آرام بخش ها خودسرانه مصرف نکنید مگر اینکه پزشک آن ها را برای شما تجویز کرده باشد و فقط طبق دستور مصرف کنید.

1-تاثیر داروی آرام بخش در ترک اعتیاد

استفاده نادرست از آرام بخش ها اغلب به صورت خود درمانی (مقابله شیمیایی) برای علائم روانشناختی به روش های غیرمجاز توسط تجویز کننده است که معمولاً به دلیل افزایش دوز، منجر به درخواست برای پر کردن مجدد زودهنگام مواد می شود. از داروهای آرام بخش برای اثرات سرخوشی استفاده می شود که ممکن است عواقب خطرناکی داشته باشد. برخی از مصرف بیش از حد آرام بخش ها را می توان با فلومازنیل، یک عامل معکوس کننده، همراه با مراقبت های حمایتی درمان کرد. سندرم محرومیت آرام بخش با کاهش آرام بخش درمان می شود و ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد. درمان طولانی مدت اعتیاد آرام بخش نیاز به مشاوره دارد، اغلب با کمک یک متخصص ترک اعتیاد.

2-مکانیسم اثر آرام بخش ها

آرام بخش ها با تغییر برخی ارتباطات عصبی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) به مغز شما کار می کنند. در این صورت با کاهش سرعت فعالیت مغز، بدن شما را آرام می کنند. به طور خاص، آرام بخش ها باعث می شوند انتقال دهنده عصبی به نام گاما آمینوبوتیریک اسید (GABAT) اضافه کار کند. GABA مسئول کند کردن مغز شما است. با افزایش سطح فعالیت خود در سیستم عصبی مرکزی، آرام بخش ها به گابا اجازه می دهند تا تأثیر بسیار قوی تری بر فعالیت مغز شما ایجاد کند. در این رابطه مطالعه مقاله تاثیر مواد مخدر بر مغز پیشنهاد می شود.
در اینجا یک تفکیک خلاصه شده از انواع رایج آرام بخش هایی که حین ترک اعتیاد به مواد مخدر مصرف می شود آورده شده است که همه آن ها مواد کنترل شده هستند. نمونه هایی از داروها عبارتند از هیدروکودون، استامینوفن و  قرص اکسی کدون .

3-اثرات جانبی آرام بخش ها

این دسته از داروها می توانند عوارض جانبی کوتاه مدت و طولانی مدت داشته باشند. برخی از عوارض جانبی فوری که ممکن است رخ بدهد عبارتند از:

• خواب آلودگی و سرگیجه، تاری دید و عدم توانایی برای دیدن عمق یا فاصله و همچنین یک عارضه معمول  که اختلال در ادراک است.
• کاهش زمان واکنش( آهسته شدن واکنش به اتفاقات اطراف. اختلال رفلکس ها که با تنفس آهسته تر و احساس درد معمولی و نه چندان شدید، گاهی اوقات حتی بدون درد
• مشکل در تمرکز یا پرش فکر ،اختلال در شناخت، آهسته تر صحبت کردن یا استفاده ابهام آمیز کلمات

مصرف طولانی مدت آرام بخش ها نیز می تواند منجر به عوارض جانبی زیر شود: فراموشی مکرر یا از دست دادن حافظه (فراموشی)، علائم افسردگی مانند خستگی، احساس ناامیدی یا شرایط مرتبط با سلامتی، علائم مربوط به افکار خودکشی مانند اختلالات اضطرابی، مشکلات کبدی و نارسایی کبد ناشی از آسیب بافتی یا ایجاد وابستگی بیش از حد به داروهای آرام بخش که می تواند منجر به اثرات نامطلوب شود.  

نالترکسون یک داروی آرام بخش برای ترک اعتیاد

این دارویی است که معمولاً برای درمان اختلالات مصرف مواد افیونی و الکل استفاده می شود. داروی نالترکسون با مسدود کردن گیرنده‌های خاصی در مغز که اپیوئیدها و الکل آن ها را هدف قرار می‌دهند تا اثرات دلخواه خود یعنی سرخوشی و آرام‌بخشی را مسدود کند، عمل می‌کند. با مسدود کردن این گیرنده ها و جلوگیری از اثرات مورد نظر، نتیجه کاهش میل به موادی مانند اپیوئیدها و الکل است. نالترکسون اثرات منفی مواد افیونی بر مغز را مسدود می کند و از احساس پرخاشگری جلوگیری می کند. نالترکسون باید بخشی از یک برنامه بهبودی جامع باشد که شامل مشاوره، گروه‌های حمایتی و سایر روش‌های درمانی توصیه شده توسط پزشک یا درمانگر مجاز شما باشد. اگر فردی از نظر جسمی وابسته باشد یا به طور فعال از مواد افیونی استفاده کند، نالترکسون باعث خماری و حالات آن می شود.
بنابراین، ضروری است که از مصرف مواد افیونی به مدت حداقل هفت تا ده روز قبل از مصرف نالترکسون برای کاهش خطر ترک آن خودداری کنید. با این حال، بسته به نوع اختلال مصرف مواد افیونی، مقدار مصرف، نحوه تجویز و مدت استفاده از آن، مدت زمان از فردی به فرد دیگر متفاوت است. بسیاری از افراد پس از اتمام سم زدایی تحت نظارت پزشکی برای مواد افیونی و الکل، درمان با نالترکسون را شروع می کنند. بهبودی از یک اختلال مصرف مواد افیونی یا الکل نیاز به زمان و صبر دارد، زیرا روند سریعی نیست. اما با کمک داروهایی مانند نالترکسون و مجموعه ای از گزینه های درمانی موجود، در هر مرحله از راه پشتیبانی خواهید داشت.

1-موارد استفاده از نالترکسون

نالترکسون متفاوت از انواع دیگر داروهایی است که به طور سنتی در درمان اعتیاد به مواد مخدر و ترک اعتیاد استفاده می شود. به عنوان مثال، سایر داروهای مخدر مانند بوپرنورفین و متادون با فعال کردن گیرنده‌های اپیوئیدی در مغز و کاهش میل به سایر مواد افیونی به کاهش هوس کمک می‌کنند. این داروها نیز به دلایل زیادی موثر هستند. با این حال، آن ها به عنوان مواد افیونی جزئی در بدن باقی می مانند. از سوی دیگر، نالترکسون میل به استفاده از مواد افیونی و الکل را کاهش می دهد.
با مسدود کردن این گیرنده های مغزی خاص، مصرف کنندگان نالترکسون اثرات سرخوشی و آرام بخش مواد افیونی یا الکل را تجربه نمی کنند. نالترکسون همچنین در صورت قطع مصرف آن هیچ گونه انصراف یا هوس ایجاد نمی کند و آن را گزینه خوبی برای افرادی کرده است که علاقه ای به مصرف نامحدود داروها ندارند. نالترکسون در صورت قطع مصرف آن هیچ گونه انصراف یا هوس ایجاد نمی کند و آن را گزینه خوبی برای افرادی است که نگران ترک آن هستند.

2-تاثیر نالتروکسان به عنوان داروی آرام بخش برای ترک اعتیاد

نالترکسون برای درمان اعتیاد به مواد افیونی تجویز می شود. این دارو جلوی اثرات مضر مواد افیونی را می گیرد که ولع و میل به مواد مخدر در آینده را کاهش می دهد. از آنجایی که ممکن است علائم ترک را ایجاد کند، نالترکسون تنها باید 7 تا 10 روز پس از آخرین مصرف دارو مصرف شود. اغلب مواقع، اپیوئیدها به کاربر احساس بالا بودن می دهند که بسیاری آن را به عنوان احساس رضایت و تسکین درد توصیف می کنند. هنگام مصرف نالترکسون، مغز گیرنده‌های مسئول این احساسات را مسدود می‌کند و احتمال افزایش را از بین می‌برد.
اگرچه قرص تنفر از مواد مخدر یا همان نالترکسون معمولاً برای درمان اختلالات مصرف مواد افیونی و الکل استفاده می شود، ممکن است 100 درصد مواقع هوس ها را متوقف نکند. به همین دلیل، نالترکسون بیشترین شانس موفقیت را زمانی دارد که فردی مرحله سم زدایی را کامل کرده باشد و انگیزه ادامه بهبودی را داشته باشد. در صورت بروز هرگونه هوس در هنگام استفاده از نالترکسون فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. معمولاً افرادی که نالترکسون مصرف می کنند تحمل خود را نسبت به مواد افیونی و الکل از دست می دهند. بنابراین ضروری است که پس از درمان از مصرف هر گونه مواد افیونی یا مصرف الکل خودداری کنند. رویدادهای عود که شامل مواد افیونی می‌شود می‌تواند منجر به عوارض جدی از جمله مصرف بیش از حد شود.

3-نحوه تجویز نالتروکسان به عنوان داروی آرام بخش برای ترک اعتیاد

نالترکسون به سه شکل قرص، تزریقی و دستگاه ایمپلنت موجود است. نام های تجاری رایج این قرص عبارتند از ReVia و Depade. فرم تزریقی طولانی رهش دارو اغلب با نام Vivitrol به فروش می رسد. نالترکسون بیشتر به شکل قرص تجویز می شود. با این حال، گزینه های دستگاه تزریقی و ایمپلنت در حال افزایش است. دوزهای قرص نالترکسون در افراد مختلف متفاوت است و دارای سطوح مختلف قدرت و مقادیر مورد نیاز روزانه خواهد بود.
دستورالعمل های پزشک خود را برای اطلاعات مصرف دنبال کنید. می توان آن را در خانه یا در یک مرکز درمانی مصرف کرد. اگر فرم قرص را در خانه مصرف کنید، داشتن دوزهای برنامه‌ریزی شده توسط یکی از اعضای خانواده یا مراقب ممکن است مفید باشد. مقدار دارو را تنظیم نکنید مگر اینکه یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آن را ضروری تشخیص دهد. همچنین در این رابطه مطالعه مقاله نالتروکسان از کجا تهیه کنیم، پیشنهاد می شود.  

وابستگی به داروی آرام بخش برای ترک اعتیاد

کنار گذاشتن آرام بخش ها به خصوص اگر مصرف آن ها را به طور ناگهانی متوقف کنید عوارض خاص خود را دارد. وابستگی و اعتیاد زمانی ایجاد می شود که بدن شما از نظر فیزیکی به قرص های آرام بخش وابسته شده و بدون آن نمی تواند به طور طبیعی عمل کند. اولین نشانه های وابستگی به آرامبخش ها این است که آن ها را به طور منظم مصرف کنید، احساس می کنید نمی توانید مصرف را هر زمان که خواستید متوقف کنید که در این صورت یعنی دچار وابستگی شده اید. این وضعیت ممکن است به ویژه در صورتی آشکار شود که از دوز تجویز شده یا مقدار مطمئن خود فراتر بروید. وابستگی همچنین زمانی آشکار می شود که برای رسیدن به همان اثر به دوز بالاتری نیاز دارید. این به این معنی است که بدن شما به دارو عادت کرده است و برای رسیدن به اثر مورد نظر نیاز بیشتری دارد.

1-تشخیص وابستگی به آرام بخش ها

تشخیص وابستگی ممکن است سخت باشد. واضح ترین علامت این است که نمی توانید فکر مصرف دارو را متوقف کنید. به خصوص این وضعیت زمانی واضح‌تر می شود که هنگام داشتن هر علامتی مرتبط با بیماری که از آن برای درمان استفاده می‌کنید، اجباراً به دارو فکر کنید و گمان کنید که استفاده از آن تنها راهی است که می‌توانید با آن کنار بیایید. در این موارد، رفتار و خلق و خوی شما می‌تواند فوراً تغییر کند (اغلب منفی می شود) و وقتی متوجه می شوید که نمی‌توانید فوراً آن را در دسترس داشته باشید. برخی از این علائم به ویژه اختلالات خلقی، می تواند بلافاصله رخ دهد. علائم دیگر به ترک اعتیاد اشاره دارد که ممکن است چند روز یا چند هفته پس از قطع مصرف ظاهر شوند.

2-علائم ترک

علائم ترک می تواند شامل تهوع و استفراغ و از دست دادن هوشیاری باشد. اگر علائم ترک اعتیاد به مواد مخدر را تجربه کنید، وابستگی آشکارتر می شود. علائم زمانی اتفاق می افتند که بدن شما به فقدان مسکن ها با علائم جسمی و روحی ناراحت کننده یا دردناک پاسخ می دهد. علائم رایج به جز آنچه مطرح شد شامل افزایش اضطراب و تحریک پذیری، ناتوانی در خواب می شود. در برخی موارد اگر بدن به مقادیر بالای داروی آرام بخش عادت کرده باشد، فرد بیمار شده یا تشنج می کند و بدون اینکه خود را از مصرف دارو به شکلی اصولی و تخصصی رهایی کرده باشد به روش ناگهانی روی می آورد. وابستگی بسته به تحمل بدن به دارو ایجاد می شود. ممکن است طی چند ماه یا به سرعت چند هفته یا کمتر اتفاق بیفتد. افراد مسن‌تر ممکن است نسبت به افراد جوان‌تر نسبت به برخی آرام‌ بخش‌ها، مانند بنزودیازپین‌ها، حساس‌تر باشند. برای آشنایی با قوی ترین قرص بنزودیازپین کلیک کنید.  

سخن آخر

مواد مخدر و کلیه مواد افیونی به ویژه مستعد اعتیاد آور شدن و ایجاد علائم مضر هستند که می تواند منجر به مصرف بیش از حد شود. این علائم عبارتند از: کندی یا نبود تنفس، کاهش ضربان قلب، خستگی مزمن و مردمک های کوچک. اگر شما یا یکی از نزدیکانتان هنگام استفاده از مواد افیونی هر یک از این علائم را تجربه کردید، با اورژانس تماس بگیرید. مصرف بیش از حد مواد افیونی خطر مرگ و میر بالایی دارد. همیشه قبل از مصرف هر گونه مواد افیونی با پزشک خود صحبت کنید تا از علائم احتمالی مضر یا کشنده اعتیاد و مصرف بیش از حد مواد مخدر جلوگیری کنید. برای دریافت اطلاعات بیشتر از مشاوره روانشناسی کمک بگیرید.