ماندگاری پتیدین در بدن چقدر است؟

ماندگاری پتیدین در بدن چقدر است؟ پتیدین که با نام مپریدین نیز شناخته می‌شود و با نام تجاری Demerol فروخته می‌شود، یک داروی ضددرد مخدر مصنوعی از کلاس فنیل پیپریدین است. اثرات نامطلوب تجویز پتیدین در درجه اول مربوط به مواد افیونی آن است که تهوع، استفراغ، سرگیجه، دیافورز، احتباس ادرار و یبوست می شود. با توجه به اثرات محرک متوسط ​​با واسطه دوپامین و نوراپی نفرین، احتمال اثرات آرام بخشی کمتری در مقایسه با سایر مواد افیونی دارد. با ماندگاری حدود ۴ ساعت، می تواند توسط ماما به عنوان تسکین درد هنگام زایمان تجویز شود. مانند هر دارویی، مزایا و معایبی دارد. برای دریافت مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.

 

پتیدین چیست؟

پتیدین یک داروی ضد درد و تسکین دهنده اپیوئیدی ( از خانواده داروهای مسکن مخدر) است و به صورت تزریقی عضلانی تجویز می شود. مانند سایر مواد افیونی، از جمله مورفین و کدئین، با مسدود کردن گیرنده های درد در مغز شما عمل می کند. فرم دارویی پپتیدین به صورت محلول شفاف، بی رنگ و استریل برای تزریق در نظر گرفته شده است می باشد. مشخصات بالینی آن شامل نشانه های درمانی پتیدین هیدروکلراید به عنوان مسکن برای تسکین دردهای متوسط ​​تا شدید از جمله: کاهش درد زنان در زایمان، داروهای قبل از عمل و بی دردی در حین بیهوشی و کاهش درد بعد از عمل می باشد.

پتیدین معمولاً به زنان بریتانیایی که در بیمارستان زایمان می‌کنند داده می‌شود و مطالعات نشان می‌دهد که حدود ۲۵ درصد از مادران بریتانیایی که در حال زایمان هستند پتیدین را به عنوان تسکین درد می‌پذیرند. اغلب قبل از اپیدورال (داروهای ضد درد که بدن شما را از کمر به پایین بی حس می کند) استفاده می شود که می توان از آن با داروهای مسکن دیگر مانند (Entonox) استفاده کرد.

ماندگاری پتیدین در بدن |شدت بالای اعتیادآور بودن

زمانی به طور گسترده در استرالیا نیز برای دردهای ناشی از طیف وسیعی از شرایط استفاده می شد، اما استفاده از آن در حال کاهش است زیرا داروهای مخدر ایمن تری در حال حاضر در دسترس هستند. پتیدین به شدت اعتیادآور است و بنابراین به طور مداوم یا در درمان دردهای مداوم در شرایط مزمن تجویز نمی شود.

به طور کلی پتیدین این اواخر دیگر مانند سابق به طور معمول تجویز نمی شود و استفاده از آن به دلیل خطر بالای وابستگی ممنوع است. اما گاهی اوقات چنانچه ذکر شد برای کمک به کاهش درد زایمان طبیعی در هنگام زایمان استفاده می‌شود. با این حال در سال‌های اخیر حتی در بخش‌های زایمان نیز تا حد ممکن کمتر مورد استفاده قرار می گیرد زیرا نشان داده شده است که مورفین به عنوان جایگزین باعث تسکین درد برای مدت طولانی‌تر با عوارض جانبی کمتر می‌شود.

میزان مصرف و روش مصرف دارو شناسی

در بزرگسالان ممکن است از دوزهای تکی زیر استفاده شود و معمولاً نباید بیشتر از چهار ساعت تکرار شوند. تزریق زیر جلدی یا عضلانی: ۲۵ تا ۱۰۰ میلی گرم. تزریق داخل وریدی: ۲۵ تا ۵۰ میلی گرم. در افراد مسن یا ناتوان دوز اولیه نباید از ۲۵ میلی گرم تجاوز کند زیرا در بین بیماران مسن یا ناتوان به اثرات تضعیف کننده مرکزی پتیدین حساسیت خاصی دارد. در کودکان: تک دوز معمول ۰.۵ تا ۲ میلی گرم بر حسب کیلوگرم وزن بدن با تزریق عضلانی امپول پتیدین خواهد بود.

در صورت لزوم این دوز ممکن است تکرار شود و حداقل چهار ساعت بین دوزها فاصله باشد. استفاده از یک سرنگ مدرج کوچک برای تجویز دقیق دوزها در کودکان توصیه می شود. در غیاب سرنگ های مدرج، قبل از اندازه گیری دوز، محلول باید با آب تزریقی رقیق شود. روش اجرا تزریق پتیدین ممکن است با تزریق زیر جلدی، عضلانی یا داخل وریدی آهسته انجام شود.

 

ماندگاری پتیدین در بدن

پتیدین یک ضددرد مخدر مصنوعی شبیه به مورفین است، اگرچه اثر کمتر و کوتاه‌تری دارد. پتیدین به سرعت عمل می کند. معمولاً در عرض ۱۰ دقیقه اثرات خود را به جا گذاشته و ۲ تا ۴ ساعت ماندگاری آن طول می‌کشد. در شرایط زایمان اگر زنی زایمان طولانی داشته باشد بعد از بین رفتن اثرات دارو می توان دوباره به او پتیدین تزریق کرد. اثر ضد درد آن معمولاً برای ۲ تا ۴ ساعت بعدی پس از تزریق باقی می ماند. از طریق سیستم عصبی محیطی بر روی سیستم CNS و عضلات صاف اثر می گذارد. همچنین درمورد درد زایمان بخوانید.

اما اثر ضعیف تری بر روی ماهیچه های صاف نسبت به مورفین دارد و بنابراین تأثیر کمتری بر سرفه، حرکت روده، تون صفراوی و ترشح هورمون های هیپوفیز دارد. پتیدین همچنین باعث آزاد شدن هیستامین از ماست سل ها و در نتیجه باعث بروز تعدادی از واکنش های آلرژیک می شود. مانند سایر انواع مواد مخدر افیونی، پتیدین به گیرنده های مواد افیونی متصل می شود و اثرات فارماکولوژیک اصلی خود را بر روی سیستم عصبی مرکزی اعمال می کند، جایی که اثرات ضد درد و آرام بخش آن دارای ارزش درمانی خاصی است. دپرسیون تنفسی تولید شده توسط پتیدین را می توان با نالوکسان و نالورفین مدیریت کرد.

 

عوارض جانبی و خطرات احتمالی

همه داروها از جمله پتیدین، می توانند عوارض جانبی مختلفی بر افراد مختلف داشته باشند. پتیدین برای کاهش احساس درد از طریق قطع کردن سیگنال‌های اعصاب درد بین مغز و بدن عمل می‌کند. اما از آنجایی که عوارض جانبی پتیدین با دوز مکرر افزایش می یابد این دارو اغلب برای درمان درد استفاده نمی شود. دوز مکرر، به ویژه در افرادی که عملکرد کلیه ضعیفی دارند، می‌تواند منجر به بیماری‌های عصبی مانند لرزش، پرش و بیماری صرع شود. مانند همه داروهای مخدر، پتیدین نیز باعث مشکلات تنفسی کشنده یا تهدید کننده زندگی می شود. خطر بروز برخی موارد بیشتر است. از جمله:

• هنگامی که برای اولین بار پتیدین مصرف می کنید.
• پس از افزایش دوز در صورتی که مسن هستید.
• اگر مشکل ریوی در حال حاضر دارید.

بروز تحمل

همانطور که گفته شد پتیدین یک داروی اپیوئیدی است و می‌تواند باعث مشکلات تنفسی شود. افرادی که پتیدین مصرف می کنند در صورت مصرف منظم این دارو، حتی پس از مدت کوتاهی ممکن است به این دارو وابسته شوند. افراد همچنین هنگام مصرف پتیدین علائم تحمل نشان می دهند. این بدان معنی است که آن ها باید مقادیر بیشتری از مواد افیونی مصرف کنند تا اثر مشابهی داشته باشند. با افزایش دوز، خطر عوارض جانبی نیز افزایش می یابد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه علت تنگی نفس کلیک کنید.

ماندگاری پتیدین در بدن |علایم هشدار برای قطع مصرف

نشانگر خطر اپیوئیدی می‌تواند به شما کمک کند تا دریابید که آیا با مصرف آن به مشکلی برخورد می کنید یا خیر. این علامت ها می تواند شامل موارد زیر باشد:

• اگر به طور ناگهانی مصرف پتیدین را متوقف کنید، علائم ترک را تجربه می کنید.
• مصرف پتیدین رانندگی یا کار با ماشین آلات سنگین را برای شما دشوار کرده است. برای دریافت مشاوره تلفنی فردی کلیک کنید.
• اگر اخیراً شروع به مصرف داروی مخدر یا تغییر دوز کرده اید، در معرض خطر بیشتری برای تصادف بوده اید.
• اگر مشکلات کلیوی داشته اید بدتر و یا در صورت سلامتی کلیه، عملکرد کلیه شما مختل شده است.

در هرکدام از این عوامل پزشک باید دوز پتیدین را بررسی مجدد کند. عوامل دیگری وجود دارد که ممکن است استفاده شما از پتیدین را محدود کند. برای مثال، اگر الکل می‌نوشید یا داروهای دیگری مصرف می‌کنید که می‌توانند باعث خواب آلودگی در طول روز شوند. پزشک بهترین فردی است که به شما توصیه می کند که آیا پتیدین داروی مناسبی برای شما خواهد بود، چه مقدار نیاز دارید و چه مدت آن را مصرف کنید.

 

جایگزین های پتیدین

درد هر فردی منحصر به فرد است و داروهای مسکن مختلف در شرایط مختلف موثر خواهند بود. درد برخی از افراد به تسکین درد غیردارویی به خوبی پاسخ می‌دهد، در حالی که برخی دیگر ممکن است به داروهای غیرافیونی نیاز داشته باشند. پتیدین معمولاً برای درمان درد توصیه نمی شود زیرا مواد افیونی ایمن تری در دسترس هستند. پزشک شما بهترین کسی است که شما را راهنمایی می کند که آیا یک داروی مخدر برای شما داروی مناسبی است یا خیر، چه مقدار نیاز دارید و چه مدت باید آن را مصرف کنید. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه انواع داروهای اعتیادآور کلیک کنید.

اگر درد مزمن (طولانی‌مدت) داشته باشید، ممکن است پزشک تغییراتی در سبک زندگی برای کمک به مدیریت ناراحتی پیشنهاد دهد که شامل تناسب اندام و سرعت فعالیت، فعالیت‌های اجتماعی، تکنیک‌های تمدد اعصاب و مدیریت کلی سلامت باشد. چنانچه برای شما پتیدین تجویز شده است اما درد به خوبی کنترل نشده است یا عوارض جانبی غیرمنتظره ای به جا گذاشته است با پزشک خود مشورت کنید. از قطع سرخود دارو، کاهش یا افزایش دوز آن خودداری کنید.

1-ماندگاری پتیدین در بدن |موارد منع مصرف پتیدین

• حساسیت به ماده فعال یا هر یک از مواد کمکی ذکر شده
• در بیماران مبتلا به اسیدوز دیابتی که خطر کما وجود دارد از مصرف پتیدین خودداری شود.
• بیماران در کما و همچنین در شرایط مرتبط با افزایش فشار داخل جمجمه و آسیب سر. مسکن های مخدر با پاسخ های مردمک که برای ارزیابی عصبی حیاتی هستند تداخل می کنند.
• افسردگی حاد تنفسی؛ بیماری انسدادی شدید راه های هوایی یا آسم حاد و زمانی که خطر ایلئوس فلج یا بیماری انسدادی راه های هوایی وجود دارد.
• در بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوم که ممکن است منجر به بحران فشار خون شود.
• در بیمارانی که مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (شامل موکلوبمید و مهارکننده‌های مونوآمین B سلژیلین و رازاگیلین) دریافت می‌کنند یا ظرف دو هفته پس از ترک اعتیاد مصرف می‌شود.
• در افراد با نارسایی شدید کلیوی یا نارسایی شدید کبدی دارند.
• در مریض های مبتلا به الکلیسم حاد، دلیریوم ترمنس، افزایش فشار داخل جمجمه یا در افرادی که حالت های تشنجی مانند وضعیت صرع دارند.

2-هشدارها و اقدامات احتیاطی ویژه

پتیدین باید به آرامی تجویز شود تا خطر عوارض جانبی کاهش یابد. هنگام تجویز پتیدین به بیماران مبتلا به بیماری آسم، کورپولمونال شدید یا کاهش عملکرد تنفسی، مراقبت شدید لازم است. پتیدین فقط باید با احتیاط و در دوز کاهش یافته در نوزادان و نوزادان نارس، بیماران مسن و ناتوان و در بیماران مبتلا به آسیب سر، نارسایی شدید کبدی یا کلیوی استفاده شود. نارسایی کلیوی ممکن است منجر به تجمع متابولیت بالقوه سمی نورپتیدین، به ویژه با تکرار دوز شود. پتیدین در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید، نارسایی قشر آدرنال، شوک و تاکی کاردی فوق بطنی باید با احتیاط مصرف شود.

اگرچه پتیدین کمتر از مورفین اسپاسم زا است، ممکن است اسپاسم حالب یا اسفنکتر را تسریع کند. متعاقباً در بیماران مبتلا به هیپرتروفی پروستات و اختلالات مجاری صفراوی، از جمله کسانی که درد ثانویه به آسیب شناسی کیسه صفرا دارند باید با احتیاط مصرف شود. همچنین در بیماران مبتلا به الکلیسم حاد، افزایش فشار داخل جمجمه یا سابقه اختلالات تشنجی، فشار خون پایین، احتیاط لازم است زیرا ممکن است فشار خون را بیشتر کاهش دهد.

3-ماندگاری پتیدین در بدن |خطر مصرف همزمان با داروهای آرام بخش و افسردگی

مراقبت حین مصرف مانند بنزودیازپین ها یا داروهای مرتبط نیز نباید فراموش شود. اثرات ضعیف کننده مرکزی پتیدین ممکن است با استفاده همزمان از سایر داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی از جمله داروهای ضد اضطراب و آرام بخش، خواب آور، باربیتورات ها و ضد افسردگی های سه حلقه ای، سایر مسکن ها، الکل و بیهوش کننده های عمومی تقویت شود. ممکن است افسردگی تنفسی، افت فشار خون و آرامبخشی عمیق یا کما ایجاد شود. مصرف همزمان پتیدین و داروهای آرام بخش مانند بنزودیازپین ها یا داروهای مرتبط ممکن است منجر به آرامبخشی، افسردگی تنفسی، کما و مرگ شود.

به دلیل این خطرات، تجویز همزمان با این داروهای آرام بخش باید برای بیمارانی که گزینه های درمانی جایگزین برای آنها امکان پذیر نیست اختصاص داده شود. اگر تصمیم به تجویز همزمان پتیدین با داروهای آرام بخش گرفته شود، باید از کمترین دوز مؤثر استفاده شود و مدت درمان باید تا حد امکان کوتاه باشد. بیماران باید از نظر علائم و نشانه های دپرسیون تنفسی و آرامبخشی به دقت تحت نظر باشند. در این رابطه، اکیداً توصیه می‌شود که به بیماران و مراقبان آن ها اطلاع داده شود تا از این علائم آگاه باشند.

 

سخن آخر درمورد ماندگاری پتیدین در بدن

مصرف بیش از حد(اوردوز) پتیدین می تواند باعث شلی عضلانی، افسردگی تنفسی، روان پریشی، پوست سرد و لطیف، افت فشار خون و کما شود. سندرم سروتونین در بیمارانی که همزمان درمان ضد افسردگی با مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) یا مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز یا سایر انواع دارو دریافت می‌کنند، رخ داده است.

تشنج‌های صرعی که گاهی اوقات در بیمارانی که پتیدین تزریقی به صورت مزمن دریافت می‌کنند، به تجمع متابولیت نورپتیدین (normeperidine) در پلاسما نسبت داده می‌شود. مرگ و میر به دنبال مصرف بیش از حد پتیدین خوراکی یا داخل وریدی رخ داده است. در مصرف و تجویز آن باید بسیار محتاط بود. برای دریافت خدمات مشاوره روانشناسی کلیک کنید.