ماریجوانا برای بیش فعالی | مصرف گل برای تمرکز بیشتر

آیا ماریجوانا برای بیش فعالی نیز استفاده می شود. تعداد فزاینده ای از افراد وجود دارند که گاهی از ماری جوانا به عنوان یک گزینه خود درمانی برای اختلال نقص توجه-بیش فعالیاستفاده می کنند. مصرف حشیش برای محدود کردن حواس پرتی، کمک به تمرکز، اضطراب و بیش فعالی مفید می باشد. با توجه به عوارض جانبی دارو، در حالی که می تواند برای برخی افراد مفید باشد، بسیاری از یافته ها توصیه می کنند که از آن به عنوان یک گزینه درمانی اولیه استفاده نشود. به این دلیل که تحقیقات در مورد کاربرد آن به عنوان تسکین کوتاه مدت ضد و نقیض بوده است. علاوه بر این، تحقیقات محدود است و قبل از تایید هر چیزی باید آزمایشات بالینی بیشتری انجام شود. برای دریافت مشاوره ترک اعتیاد کلیک نمایید.

 

بیش فعالی و علائم آن

این تصور که ماری جوانا برای بیش فعالی جنبه درمانی دارد، از پذیرش بالایی میان برخی از مردم برخوردار است و بعضی از افراد مبتلا به این اختلال احساس می کنند استفاده تفریحی حشیش و ماری جوانا فواید درمانی دارد. در حالی که داده های نسبتا کمی در مقایسه حشیش با داروهای بیش فعالی وجود دارد، بسیاری از مصرف کنندگان گفته اند که شاهدانه را نوعی داروی مدیریت اختلال می‌دانند.
تحقیقات بالینی کمی برای تایید این ادعاها وجود دارد. نظرات طرفدار اثرات درمانی ماری جوانا بیشتر به این باور مربوط می شود که شاهدانه علائم بی توجهی را در مقابل علائم بیش فعالی- تکانشی ADHD بهبود می بخشد. این در حالی است که مصرف مداوم ماری جوانا برای بیش فعالی با خطر افزایش وابستگی فرد به ماده و از طرفی مقاومت بیماری در برابر درمان مرتبط است. اگرچه این باور که حشیش تفریحی برای بیش فعالی جنبه درمانی دارد ممکن است به نظر رایج باشد، در حال حاضر هیچ توصیه بالینی یا شواهدی برای حمایت از این باور وجود ندارد.

1-بیش فعالی چیست؟

اختلال بیش فعالی یک وضعیت عصبی-رفتاری رایج است که باعث تغییر سطوح در میزان فعالیت و رفتارهای تکانشی می شود. در حالی که بسیاری از افراد تغییراتی را در انرژی و میزان توجه خود به محیط تجربه می کنند، این تغییرات به میزان بیشتر و تقریبا غیرقابل کنترل برای مبتلایان به این عارضه اتفاق می افتد. به عنوان مثال، می تواند در عملکرد روزانه زندگی آن فرد یا دستاوردهای زندگی آن ها اختلال جدی ایجاد کند. توجه به این نکته ضروری است که اختلال بیش فعالی معمولاً در کودکان تشخیص داده می شود. با این حال، در بزرگسالی نیز ادامه می‌یابد. به عنوان مثال، تخمین زده می‌شود که 11 درصد از کودکان مدرسه‌ای و حدود 4.4 درصد از بزرگسالان را تحت تأثیر ای دی اچ دی قرار دارند.

2-علائم بیش فعالی

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی کتابچه راهنمای بالینی و روانپزشک در ایالات متحده برای تشخیص بیماری‌های روانپزشکی است. همانطور که مطرح است، DSM-5 علامت کل بیش فعالی و سه نوع ممکن برای بیش فعالی را شناسایی می کند:

• بیش فعال عمدتاً بی توجه: این نوع با مشکلات تنظیم توجه مشخص می شود. علائم این نوع از اختلال فرعی عبارتند از: حواس پرتی بطوری که به آسانی حواستان به وسیله صداها و مناظر پرت شود، کسالت مزمن، فراموشی، مشکل در سازماندهی وظایف، مشکلات در انجام کار و از دست دادن وسایل و گم کردن دائمی آن ها.
• عمدتاً بیش فعال-تکانشی: این نوع با رفتار تکانشی و بیش فعال مشخص می شود. هنگام بحث از بیش فعالی این شکل از اختلال معمولاً زیرگروهی است که بیشتر مردم آن را می شناسند و علائم آن عبارتند از: بی قراری، رفتارهای آزاردهنده، رفتارهای پر خطر، صحبت کردن بیش از حد، مشکل در ثابت ماندن و احساس دائمی فشار برای در حرکت بودن.
• نوع ترکیبی (ADHD-C): این نوع از اختلال زمانی تشخیص داده می شود که علائم بی توجهی و بیش فعالی / تکانشگری وجود داشته باشد.

 

دلایل گرایش به مصرف ماریجوانا برای بیش فعالی

چندین توضیح ممکن برای مصرف مواد و اختلالات مصرف مواد در بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی وجود دارد. این خطر به ویژه در افرادی که علائم بیش فعالی دوران کودکی آن ها تا بزرگسالی، زمانی که مواد به راحتی در دسترس هستند، ادامه می یابد، قابل توجه است. مصرف تفریحی حشیش ممکن است با تکانشگری، احساسات طلبی، انتخاب نامناسب گروه همسالان، اختلال در عملکرد شغلی و اجتماعی و میل به مسمومیت همراه باشد. هم مصرف تفریحی مواد و هم اختلالات مصرف مواد می تواند با تلاش برای خود درمانی علائم مختلف بیش فعالی مرتبط باشند. وقوع همزمان نیز معمولا بازتاب تلاش برای خود درمانی با توجه به احساسات منفی مانند احساس خشم، غم، اضطراب و تنظیم ناکافی عواطف می باشد.

1.تسکین خلق و خو

خود درمانی لزوماً مختص علائم بیش فعالی نیست، بلکه راهی برای تسکین خلق و خو و علائم مرتبط با اضطراب است که در افراد مبتلا به بیش فعالی رایج است. برای برخی افراد، داروهای محرک برای درمان بیش فعالی ممکن است عوارض جانبی مانند برانگیختگی بیش از حد و بی خوابی ایجاد کند. استفاده از حشیش ممکن است تلاشی برای مقابله با این اثرات نامطلوب باشد.

2.تعقیب دوپامین در ماریجوانا برای بیش فعالی

نشان داده شده است که انتقال عصبی دوپامین هم در بیش فعالی و هم در مصرف مواد دخیل است. در مورد بیش فعالی ، به تولید ناکافی دوپامین و نوراپی نفرین مربوط می شود. مطالعات نشان می‌دهد که استفاده حاد از THC (جزء روان‌گردان حشیش) باعث افزایش دوپامین می‌شود، در حالی که استفاده طولانی‌مدت از THC با کم‌کردن سیستم دوپامین همراه است. بنابراین، استفاده از حشیش همچنین ممکن است تلاشی برای خود درمانی با هدف تعقیب دوپامین باشد.
علاوه بر این، مصرف حشیش (به ویژه مصرف اولیه و مصرف مداوم) و بیش فعالی هر دو با نقص در شناخت عصبی، از جمله توجه، حافظه و عملکردهای اجرایی مرتبط هستند. هم بیش فعالی و هم مصرف منظم حشیش با مسائل انگیزشی مرتبط می باشند. تعیین تشخیص بیش فعالی در افرادی که به طور فعال از حشیش استفاده می کنند یا در افرادی که اخیراً به دنبال مصرف فعال حشیش پرهیز کرده اند می تواند بسیار دشوار باشد. پزشک باید تشخیص دهد که آیا این اختلالات عصبی شناختی بیشتر ناشی از حشیش است یا ناشی از بیش فعالی واقعی یا ترکیبی از هر دو.

3.ماری جوانا و کمک به علائم بیش فعالی

دو ماده از حشیش وجود دارد که شناخت آن ها برای درک چگونگی تسکین آن برای مبتلایان به بیش فعالی مهم است: تتراهیدروکانابینول (THC) که جزء مهم و تاثیرگذار روان‌گردانی است که باعث می‌شود افراد هنگام استفاده از ماری‌جوانا احساس بالا بودن داشته باشند. این دارو با اتصال به گیرنده‌های کانابینوئیدی بدن که در سراسر مغز و سیستم عصبی یافت می‌شود، کار می‌کند.
جز دوم کانابیدیول است. CBD یک جزء غیر روانی در حشیش و کنف است. روی نواحی مختلف مغز اثر می گذارد و مشخص شده است که اثرات THC را خنثی می کند. همچنین آن حس بالا بودن را تولید نمی کند. بنابراین، اعتیادآور نیست. این یکی از دلایل افزایش یافتن محبوبیت مصرف حشیش در سال های اخیر است. در این قسمت مطالعه مقاله «عوارض حشیش» توصیه می شود.  

مصرف ماریجوانا برای بیش فعالی

پس از تنباکو و الکل یکی از پر مصرف ترین مواد روانگردان در سراسر جهان ماری جوانا می باشد. در مقایسه با افرادی که بیش فعالی ندارند، افراد مبتلا به بیش فعالی در معرض خطر بیشتری برای شروع زودهنگام مصرف حشیش، استفاده زیاد و ابتلا به اختلال مصرف حشیش هستند.  برخی تحقیقات دیگر نشان می دهد که در طول زندگی، افراد مبتلا به بیش فعالی تقریباً هشت برابر بیشتر از افرادی که بیش فعالی ندارند، حشیش مصرف می کنند.
اختلال مصرف حشیش نیز در بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی شایع تر است. مطالعات نشان می دهد که آن ها بیش از دو برابر سایر بزرگسالان بدون بیش فعالی به مصرف روی می آورند. با نگاهی به نرخ ها از منظری متفاوت، می توان متوجه شد که در میان افرادی که به دنبال درمان برای اختلال مصرف حشیش هستند، میزان بیش فعالی بین 34 تا 46 درصد تخمین زده می شود. مطالعه مقاله «چطور بیش فعالی را در بزرگسالی کنترل کنیم» می تواند سودمند باشد.

1-خطرات ماریجوانا برای بیش فعالی

تخمین زده شده است که حدود 30 درصد از افرادی که از ماری جوانا استفاده می کنند ممکن است درجاتی از اختلال مصرف ماری جوانا داشته باشند. علاوه بر این، مشخص شده است که افراد مبتلا به بیش فعالی دو تا سه برابر بیشتر از بزرگسالان بدون بیش فعالی از حشیش استفاده می کنند. برای مثال، اختلال مصرف حشیش، تشخیصی که برای افرادی که الگوی مشکل‌ساز مصرف حشیش مرتبط با اختلالات روانی قابل توجه دارند داده می‌شود، دو برابر بیشتر در افراد مبتلا به بیش فعالی رخ می‌دهد. اما چرا؟
اگر از قصد اولیه خود برای استفاده از حشیش برای درمان علائم بیش فعالی خود دور شوید و به دلایل نامرتبط شروع به مصرف آن کنید، استفاده از حشیش برای درمان علائم بیش فعالی می تواند به CUD تبدیل شود که احتمالاً به دلیل تبدیل استفاده مکرر به یک روال است و خود می تواند منجر به وابستگی شود. به طور بالقوه، اگر در تمام طول روز ماری جوانا را مصرف کنید، ممکن است دیگر شاهد بهبودی در علائم بیش فعالی خود نباشید که همچنان می تواند خطر وابستگی را افزایش داده و منجر به مصرف بیشتر این ماده برای جبران شود. یا حتی تشدید علائم بیش فعالی را در پی داشته باشد.

2-هشدارهای ماریجوانا برای بیش فعالی

با وجودی که از افراد بالای سن قانونی که ماری جوانا مصرف می کنند شنیده می شود که می تواند به مهارت تمرکز بیشتر آن ها کمک کند و حواس پرتی را محدود کند، اما همچنان نباید آن را به عنوان یک گزینه درمانی خط اول انتخاب کنند. توصیه این است که تا زمانی که آزمایش های بالینی بیشتری در مورد این موضوع انجام نشده است، همچنان از گزینه های درمانی رایج پزشکی برای بیش فعالی پیروی کنند.
در پاسخ به اینکه آیا می توان همزمان از داروهای بیش فعالی و از ماری جوانا استفاده کرد یا نه امری پیچیده است. برخی از بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی رویکرد ترکیبی دارند. آن ها علاوه بر انواع دیگر گزینه ها مانند داروها و یا رفتار درمانی از شاهدانه نیز استفاده می کنند، اما قطعا باید به اندازه کافی بر اهمیت جستجوی درمان مناسب قبل از خود درمانی تاکید شود. به این دلیل که می تواند منجر به خطر ابتلا به عوارض جانبی ناخواسته ناشی از مخلوط کردن حشیش با سایر داروها شود.

3-ترکیب دارو و ماریجوانا برای بیش فعالی

مطالعه روی بزرگسالان بدون بیش فعالی نشان داده است که مخلوط آدرال و ماری جوانا در مقایسه با هر یک از داروهایی که به تنهایی مصرف می‌شوند، تأثیر منحصربه‌ فردی بر عملکرد قلبی عروقی دارد که نه مثبت است و نه منفی. اگرچه این مطالعه بر روی افراد مبتلا به بیش فعالی انجام نشده است، اما لزوم رعایت جوانب احتیاط را پررنگ و جدی می کند. علاوه بر این، عدم تحقیق در مورد مفید یا عملی بودن این روش درمانی را نیز برجسته می کند. به عنوان مثال، استفاده از هر دو به طور بالقوه اثربخشی داروها را محدود می کند.

4-جایگزینی دارو با ماری جوانا

آیا می توان به جای داروی بیش فعالی از ماری جوانا استفاده کرد؟ تغییر درمان بیش فعالی از دارو به حشیش به هیچ عنوان توصیه نمی شود. به این دلیل که فواید حشیش به اندازه کافی مورد تحقیق قرار نگرفته است تا به عنوان یک گزینه درمانی ایمن و موثر برای بیش فعالی در نظر گرفته شود. با این حال، اگر آن را در نظر بگیرید، بسیار مهم است که با پزشک متخصص خود در مورد تصمیم و نگرانی های خود تماس بگیرید. یافتن پزشک حاذق و با دانش در مورد مزایا و خطرات استفاده از حشیش به جای داروهای بیش فعالی می تواند برای برنامه های درمانی کلی شما بسیار مفید باشد.
 

عوامل گرایش به مصرف ماریجوانا برای بیش فعالی

آنچه برای تحقیقات در مورد بیش فعالی سوال برانگیز است این است که آیا تظاهرات خاص بیش فعالی در دوران کودکی کم و بیش پیش بینی کننده اعتیاد در بزرگسالی است؟ برخی تحقیقات نشان می دهد که به نظر می رسد تکانشگری و مخالفت در دوران کودکی خطر افزایش مصرف حشیش را در بزرگسالی بیشتر می کند. ترکیب بیش فعالی و اعتیاد به مواد مخدر نیز با پیش آگهی بدتر و کیفیت زندگی پایین تر همراه است. برخی یافته ها نیز نشان از این دارد که علائم بی توجهی بیشتر پیش بینی کننده اختلالات مصرف مواد است. علائم بیش فعالی- تکانشی نیز بیشتر پیش بینی کننده اختلالات مصرف مواد بوده است. مطالعه مقاله «علل گرایش به ماری جوانا یا گل» توصیه می شود.

گرایش به مصرف سایر مواد

تحقیقات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به بیش فعالی که حشیش مصرف می‌کنند، بیشتر از افراد مبتلا به بیش فعالی که حشیش استفاده نمی‌کنند، از همه دسته‌بندی مواد استفاده می‌کنند. به طور خاص، میزان مصرف نیکوتین، الکل و مواد مخدر در افرادی که حشیش مصرف می کنند به طور قابل توجهی بیشتر است. میزان اختلالات مصرف الکل، وابستگی به نیکوتین و اختلالات مصرف مواد در میان افراد مبتلا به بیش فعالی که حشیش مصرف می‌کنند، در مقایسه با افراد مبتلا به بیش فعالی که حشیش مصرف نمی‌کنند، به طور قابل‌توجهی بیشتر است.
شایع ترین انواع اعتیاد به مواد مخدر در بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی که حشیش مصرف می کنند شامل کوکائین و پس از آن مواد افیونی و سپس آمفتامین ها است. تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که افرادی که دارای تظاهرات بیش‌فعالی-تکانشی هستند، تمایل دارند که شدیدترین دوره مصرف ماده مخدر گل یا ماری جوانا را زودتر از افرادی که صرفا جنبه بی‌توجهی اختلال را نشان می‌دهند، شروع کنند. سن سوءمصرف حشیش در میان افرادی که دارای تظاهرات ترکیبی بیش فعالی هستند در مقایسه با افراد با تظاهرات بی توجه کمتر است.  

سخن آخر

آیا استفاده از حشیش می تواند بیش فعالی من را بدتر کند؟ حشیش با فعال کردن سیستم پاداش مغز، ترشح دوپامین در سطوح بالاتر از حد معمول عمل می کند. افراد مبتلا به بیش فعالی سطح پایینی از دوپامین دارند، به همین دلیل است که THC می تواند بسیار مفید باشد. بنابراین، در حالی که استفاده از حشیش ممکن است در کوتاه مدت احساس بهتری در شما ایجاد کند، می‌تواند به CUD و وابستگی به حشیش منجر شود. بنابراین، بهتر است از حشیش دوری کنید تا ایمن باشید، به خصوص اگر مستعد سوء مصرف مواد هستید. برای دریافت مشاوره روانشناسی از موسسه حامی هنر زندگی کلیک نمایید.