ما از ساعت 9:00 الی 19:00 در خدمت شما عزیزان هستیم!
جردن- خیابان 33 پلاک 50 واحد 7
خوشحال می شویم برای دیدن ویدیوهای مرتبط با اعتیاد به چسب پیج اینستاگرام دکتر فرزاد طباطبایی را دنبال کنید.
بوییدن چسب به صورت مکرر یا اعتیاد به چسب یک اعتیاد خطرناک است. طیف گسترده ای از چسب ها، گازها و آئروسل های حاوی مواد فرار که افراد برای ایجاد سرخوشی آنها را بو می کشند تحت عنوان سومصرف حلال ها شناخته می شود. چسب به راحتی در دسترس است و درجه ای از سرخوشی را ایجاد می کند. این ویژگی باعث می شود افراد، به ویژه جوانترها (نوجوانان) تحت تأثیر قرار بگیرند. چسب حلال از جمله پاک کننده ها به عنوان یک ماده استنشاقی طبقه بندی می شود. در حالی که ممکن است به نظر برسد استنشاق چسب یک فعالیت معمولی است، در واقع می تواند تهدید کننده ی زندگی باشد. حتی اگر نتیجه کشنده نباشد، ممکن است منجر به آسیب مغزی و آسیب جدی در ریه شود. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره انواع مواد اعتیاد آور کلیک کنید.
.gif)
سوءاستفاده از استشمام مواد، به استنشاق مواد فرار برای اثرات سرخوشی آنها اشاره دارد. چسب، دهه ها از داروهای استنشاقی بوده است که مورد سوء مصرف قرار گرفته است. به همین جهت اصطلاح "بو کردن چسب " به اسم این عادت اضافه شد. این روزها بسیاری از مواد مورد استفاده، چسب نیستند و دقیق ترین عنوان یعنی "سوء مصرف حلال ها" به این عادت گسترده و خطرناک داده شده است. همچنین برای شناخت بیشتر درباره مواد اعتیادآور کلیک کنید.
روش های مختلف سوء استفاده از طریق تنفس شامل هف کردن، کیسه کردن، گردگیری و بو کردن می باشد. سوء استفاده از حلال یا آنچه اغلب "هف کردن" یا بو کردن چسب نامیده می شود به تنفس هر حلال شیمیایی فرار از جمله محلول های موجود در رقیق کننده رنگ، چسب لاستیک، لاک ناخن، اسپری مو و حتی سفید کننده ها اشاره دارد. در دوزهای پایین، حلالها باعث سرخوشی شبیه به مستی موقت می شوند. در غلظت های بالاتر باعث ایجاد توهم، مبهم شدن گفتار، گیجی و بیهوشی می شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ترک اعتیاد کلیک کنید.
چسب تنها یک نوع ماده استنشاقی از انواع مواد حلال است که برای تجربه ی شادی بی حد، استفاده می شود. اکثر مواد استنشاقی ارزان هستند و دسترسی به آنها برای مصرف کننده آسان است. حتی بخشی از وسایل معمول است که ممکن است در خانه داشته باشید. از جمله: مایع فندک، لاک کفش، رقیق کننده رنگ، رنگ اسپری، گازوئیل، اسپری آشپزی، کنسرو خامه زده شده. انواع مختلفی از چسب های حلال در بیشتر اماکن فروشی و خانگی موجود است می توان به مدل چسب و سیمان لاستیکی اشاره کرد. در ادامه با انواع بیشتری از مواد حلال استنشاقی اشنا می شوید. برای اطلاع از مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.
حلال های فرار مایعاتی هستند که در دمای اتاق بخار می شوند. آنها در مواد زیر یافت می شوند: تینرها و پاک کننده های رنگ، مایعات خشک کننده، چربی گیر و بنزین، چسب، مایعات مخصوص تصحیح، مایعات نشانگر نمد و پاک کننده های تماس الکترونیکی
گازها شامل محصولات خانگی یا تجاری مانند: بوتان (فندک)، پروپان (کوره های گاز) و مایعات سیستم خنک کننده، گازهای بیهوشی پزشکی مانند اتر، کلروفرم، هالوتان و اکسید نیتروژن
آئروسل ها اسپری هایی هستند که دارای محرک و حلال هستند. برخی از آئروسلهای رایج عبارتند از: اسپری رنگ، اسپری مو و دئودورانت، دستگاه خامه زده شده، اسپری های محافظ پارچه و اسپری های پخت و پز روغن نباتی. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره مواد محرک کلیک کنید.
نیتریت ها دسته خاصی از مواد استنشاقی هستند. در حالی که سایر داروهای استنشاقی برای تغییر روحیه استفاده می شود، نیتریت های آلی در درجه اول به عنوان تقویت کننده جنسی استفاده می شوند. نیتریت های آلی شامل آمیل، بوتیل و سیکلوهگزیل نیتریت و سایر ترکیبات مرتبط هستند و معمولاً به عنوان "پوپر" شناخته می شوند. آمیل نیتریت در گذشته برای تسکین درد قفسه سینه استفاده می شد و امروزه برای اهداف تشخیصی در معاینات قلب استفاده می شود. بیشتر پوپرها حاوی ایزوبوتیل نیتریت یا بوتیل نیتریت هستند. این نیتریت ها اغلب در بطری های قهوه ای کوچک فروخته می شوند و برچسب "تمیز کننده سر ویدئو"، " خوش بو کننده اتاق"، "پاک کننده چرم" یا "عطر مایع" برچسب گذاری می شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره درمان اعتیاد به مواد مخدر کلیک کنید. 
اعتیاد به چسب، همچنین به عنوان سوء مصرف مواد استنشاقی شناخته می شود، شامل سوء استفاده عمدی از چسب یا سایر مواد فرار برای رسیدن به یک اثر سرخوشی است. در حالی که اعتیاد یک مسئله پیچیده با عوامل متعدد در بازی است، چندین دلیل ممکن است که ممکن است به اعتیاد به چسب کمک کند:
توجه به این نکته ضروری است که اعتیاد به چسب یک موضوع جدی است و می تواند عواقب مضری بر سلامت جسمی، روانی و اجتماعی داشته باشد. اگر شما یا شخصی که می شناسید با اعتیاد به چسب دست و پنجه نرم می کنید، به دنبال کمک حرفه ای از یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی، مشاور یا گروه های حمایتی متخصص در زمینه سوء مصرف مواد به شدت توصیه می شود.
مواد استنشاقی حاوی مواد شیمیایی سمی هستند که باعث ایجاد اثرات روانگردان می شوند. افرادی که از مواد استنشاقی استفاده می کنند، دود این مواد را بالا می کشند تا به اثر دلخواه برسند. استنشاق یک ماده به سادگی نگه داشتن آن در نزدیک صورت و مسیر تنفس است. با این وجود، افرادی که از این داروها استفاده می کنند روش های منحصر به فردی برای استنشاق آنها دارند.
اکثر روش های استنشاقی از هدر رفتن این ماده جلوگیری می کند و یا باعث می شود که این ماده به سرعت وارد بدن شود. به طور کلی، اثرات تنفسی شامل بالا رفتن هیجان، سرگیجه و تغییر در ادراک است. روش های مختلف سوء استفاده از داروهای تنفسی باعث ایجاد اثرات روانگردان مشابه می شود اما عوارض جانبی شدیدی ایجاد می کنند.برای آگاهی بیشتر در زمینه مشاوره تلفنی کلیک کنید.
هر گونه ماده استنشاقی می تواند بو کشیده شود. تعداد کمی از افراد اسپری را بو می کنند. برای بوییدن یک ماده استنشاقی، فرد ماده ای مانند مایع اصلاح کننده، لاک ناخن یا نشانگر نمدی را در کنار بینی قرار داده و نفس می کشد. بوییدن و خروپف نیازی به تجهیزات اضافی ندارد. افرادی که بوها را می کشند به احتمال زیاد در نزدیک بینی خود زخم دارند. برخی از مواد می توانند بینی را بسوزانند یا ملتهب کنند که باعث آسیب بینی می شود. خروپف یا بو کشیدن علاوه بر سایر خطرات سلامتی می تواند باعث خونریزی بینی و از دست دادن توانایی بویایی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره علائم اعتیاد به مواد مخدر کلیک کنید.
کیسه زدن شامل پاشیدن یک ماده به داخل کیسه و استنشاق بخار آن است. تقریباً هر اسپری را می توان در کیسه قرار داد. از جمله دئودورانت آئروسل، خوشبو کننده هوا، پاک کننده کامپیوتر و اسپری مو. برخی افراد کیسه را در اطراف دهان قرار می دهند. برخی کیسه ای را روی سر قرار می دهند و نفس می کشند. هر دو روش کیسه زدن خطرناک است؛ اما قرار دادن کیسه روی سر خطر بیشتری دارد. استنشاقی ها اکسیژن بدن را کاهش می دهند و روش کیسه زدن خطر خفگی را افزایش می دهد. نشانه های حاکی از کیسه زدن شامل دم دست بودن مدام کیسه های پلاستیکی یا کاغذی و قوطی های اسپری آئروسل خالی است. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره تست اعتیاد کلیک کنید.
هافینگ یکی دیگر از روش هایی است که افراد سعی می کنند توسط آن، اثرات مواد استنشاقی را تشدید کنند. این روش شامل خیساندن یک پارچه در مواد شیمیایی یا پاشیدن مواد شیمیایی روی یک پارچه است. سپس پارچه را روی دهان یا بینی قرار می دهند. پارچه را گاهی در دهان می گذارند و استنشاق می کنند. مانند کیسه زدن، هافینگ می تواند خطر خفگی را افزایش دهد. هر گونه اسپری یا مایع را می توان هف کرد. علائم استفاده از روش خفگی شامل پارچه یا حوله ای است که بوی مواد شیمیایی می دهد.
اکسید نیتروژن که به عنوان گاز خنده شناخته می شود، ماده ای است که بیشتر برای بالن زدن استفاده می شود. افراد اکسید نیتروژن را از یک قوطی در یک بادکنک آزاد می کنند. سپس فرد گاز بالون را استنشاق می کند. بالون زدن باعث ایجاد اثرات شدیدی می شود؛ زیرا کنترل سرعت خروج گاز از بالن دشوار است. اکسید نیتروژن می تواند به ریه ها آسیب برساند. علائم بالون زدن شامل بادکنک های خالی یا بادکنک هایی است که بوی مواد شیمیایی می دهد.
گردگیری به پاشیدن مستقیم گاز از یک قوطی به دهان یا بینی اشاره دارد. این نام مستعار از گرد و غبار آئروسل گرفته می شود که برای تمیز کردن صفحه کلیدهای رایانه استفاده می شود. گرد و غبار، از رایج ترین مواد استنشاقی است.
برخی از افراد برای محدود کردن آسیب به ریه ها، پاک کننده های گرد و غبار را از طریق حوله می زنند. اما در واقع هیچ راه امنی برای استفاده از این ماده وجود ندارد. مانند سایر اشکال سوءاستفاده از استنشاقی ها، گرد و غبار با سندرم مرگ ناگهانی بو کشیدن همراه است. برای آگاهی بیشتر درباره نشانه های خماری کلیک کنید.
این روش در اواخر دهه ۲۰۰۰ میلادی محبوبیت زیادی پیدا کرد و طبق گزارشات متعدد رسانه ها، یک روش رایج برای استفاده از مواد استنشاقی شد. در نتیجه، گزارش مرگ و میر گرد و غبار نیز در آن بازه زمانی افزایش پیدا کرد. وجود تعداد بالایی از قوطی های خالی رایانه، از نشانه های اولیه سومصرف گرد و غبار هستند.
استفاده از خوشبو کننده ها شبیه گردگیری است. شامل استنشاق اسپری های خوشبو کننده هوا می باشد. بوی معطر خوشبوکننده های هوا، خطرات حاصل از استنشاق این مواد را کاهش نمی دهد. تلنبار شدن مجموعه ای از خوشبو کننده های هوا ممکن است علامت هشدار دهنده ای برای سومصرف شادی باشد.
علائمی که می تواند به شناسایی اعتیاد به چسب کمک کند عبارتند از ساطع شدن همیشگی بوی شیمیایی از لباس و تنفس، بثورات اطراف دهان، سردرد و سرگیجه، تهوع و استفراغ. نوسانات خلقی و پرخاشگری، کاهش مهارت های تفکر و تمرکز و تصمیم گیری. از دست دادن علاقه به فعالیت های روزمره، عدم علاقه به روابط شخصی و دوستانه. بی حسی و سوزن سوزن شدن دست و پا، از دست دادن هماهنگی، خستگی، کاهش شنوایی. اختلال در قضاوت و از دست دادن هوشیاری.
استشمام چسب در ابتدا باعث ایجاد احساس سرخوشی می شود. از آنجا که مواد استنشاقی به سرعت بر مغز تأثیر می گذاردند، چسب بو نیز می تواند باعث علایمی همچون موارد زیر شود:
سرگیجه، لکنت زبان، مشکل در راه رفتن، بی نظمی، توهم، از دست دادن هماهنگی، خواب آلودگی، سردرد. فشار خون پایین گرگرفتگی و گرما، مشکل در تنفس و از بین رفتن کنترل و مهارکردن تکانه های هیجانی، احساس شکست ناپذیری و مرگ ناگهانی. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره تاثیر مواد مخدر بر بدن کلیک کنید.
بو کشیدن مواد استنشاقی می تواند به قلب به ویژه مدار الکتریکی آن آسیب برساند. این وضعیت منجر به ضربان نامنظم قلب شده که به اریتمی قلبی معروف است. اعتیاد به چسب به طور بالقوه می تواند منجر به نارسایی قلبی شود. یک بیماری معروف به سندرم مرگ ناگهانی بو ( اس اس دی اس ) وجود دارد که ممکن است حتی پس از یکبار استفاده از دستگاه استنشاقی ایجاد شود. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره سکته قلبی کلیک کنید.
شایع ترین علت مرگ بر اثر بو کشیدن چسب، نارسایی قلبی است. مواد شیمیایی موجود در این ماده می تواند قلب را به آدرنالین حساس کند. اثر آن می تواند منجر به ضربان قلب بسیار سریع شود که باعث نارسایی قلبی می شود. همچنین می توانند باعث ایست تنفس ناگهانی مصرف کننده شوند.
یکی دیگر از خطرات مرگ و جراحت ناشی از بو کشیدن چسب ناشی از احساس شکست ناپذیری است. ممکن است کاربر ریسک هایی را انجام دهد که در صورت عدم استعمال انجام نمی دهد. آنها ممکن است به حالت غش بیفتند، تلو تلو زده و زمین بخورند. دچار سوختگی شوند و یا به خود آسیب های جدی برسانند.
بو کشیدن چسب می تواند منجر به نارسایی حاد تنفسی شود که یک وضعیت بالقوه کشنده است. این عارضه در اثر آسیب مستقیم به بافت ریه توسط مواد شیمیایی موجود در چسب ایجاد می شود که میزان اکسیژن لازم را در خون جذب می کند. اگر از مواد دیگری نیز همراه با چسب استفاده شود می تواند آسیب ریه را در این مصرف کنندگان افزایش دهد. اسیب منجر به نارسایی مزمن برگشت ناپذیر تنفسی شود. برای اطلاع بیشتر از ترک اعتیاد به مواد مخدر کلیک کنید.
سوءمصرف مواد مخدر بر مکانیزم های مغزی تأثیر می گذارد که باعث می شود افراد پرخطر، رفتار تهاجمی و خشونت آمیزی از خود نشان دهند. در حالی که رابطه بین خشونت با مواد مخدر وجود دارد، طبیعت این رابطه اغلب پیچیده است. از مسمومیت های ساده گرفته تا سمیت عصبی و اعتیاد شدید، علایمش اغلب اشتباه گرفته می شود. استنشاق چسب نوعی سوء مصرف ناشی از بوکردن است که می تواند پیامدهای جدی برای سلامتی به همراه داشته باشد.
استنشاق کننده ها درجات مختلفی از آسیب مغزی را ایجاد می کنند. تولوئن و نفتالن که می توانند به غلاف میلین آسیب برسانند و به طور بالقوه صدمات جبران ناپذیری به عملکرد مغز وارد کنند، شایع ترین مواد شیمیایی هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره تاثیر مواد مخدر بر مغز کلیک کنید.
درمان برای استنشاق، جزو فوریت های پزشکی(اورژانسی) محسوب می شود. اگر مشخص شد که استعمال کننده بیهوش شده است فوراً با مرکز اورژانس تماس بگیرید. او را از محیط سمی که در آن پیدا شده بود دور کنید. تمرکز درمان فوری بر ایجاد ثبات علایم حیاتی فرد و سپس درمان توانبخشی خواهد بود. درمان توانبخشی بر شناسایی عواملی که منجر به استفاده از داروهای استنشاقی شده است متمرکز می باشد. همچنین به رفع علل زمینه ای مانند اختلالات روانی کمک می کند.
در حالی که درمان توانبخشی حاد به صورت سرپایی انجام می شود، بیمار به محض پایداری کافی علایم به وضعیت سرپایی منتقل می شود. این باید توسط برنامه های پیشگیری از عود و گروه های حمایتی دنبال شود تا به بیمار بهبود یافته کمک کند. این کمک ها از طریق کنترل مداوم شرایط، از دستیابی به موقعیت منجر به استفاده از داروهای تنفسی، دور کردن فرد از ارتباط با مصرف کننده های دیگر را شامل می شود. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره درمان اعتیاد به مواد مخدر کلیک کنید.
چسب بو کشیدن مانند سایر اعتیادها درمان می شود. برنامه های درمانی زیادی به طور خاص برای نوجوانان وجود دارد که ممکن است شامل درمان فردی، خانواده درمانی، برنامه های گروهی و برنامه های پیگیری بلند مدت باشد.
رفتار درمانی شناختی می تواند به فرد کمک کند تا استرس را کنترل کند. با فشار همسالان برای مصرف کنار بیاید و هوس و انگیزه ی استنشاق را را کنترل کند. درمانگر همچنین می تواند به کاربر در یافتن انگیزه و افزایش علاقه برای برای ترک کمک کند.
چسب بو کشیدن، بیشتر در کودکان و نوجوانان شایع است. در این صورت تمام خانواده تحت تأثیر این مشکل قرار می گیرند. خانواده درمانی می تواند به خانواده در یادگیری ارتباط بهتر و ایجاد روابط قوی با نوجوان و دیگر اعضا کمک کند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره خانواده درمانی کلیک کنید.
برنامه های متمرکز بر فعالیت و تعامل های گروهی و فردی از دیگر روش های پرکاربرد برای درمان اعتیاد به چسب می باشد. برنامه ها بر آموزش مهارت های جدید به نوجوانان و ارائه تجربیات اجتماعی جدید جهت ارائه جایگزین ها متمرکز است. آنها ممکن است فعالیت هایی مانند پیاده روی منظم، تماشای فیلم و رقصیدن را ارائه دهند. این برنامه ها در واقع جایگزینی برای عمل بو کشیدن به کودک شما ارائه می دهند. همچنین می توانند به فرزند شما کمک کنند تا دوستان جدیدی پیدا کند که از مواد مخدر استفاده نمی کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره گروه درمانی کلیک کنید.
تقریباً ۲۰ درصد از نوجوانان در مقطع راهنمایی و دبیرستان به نوعی از داروهای تنفسی استفاده کرده اند. زیرا باعث تجربه ی شادی شدیدی می شود. مانند سایر انواع مخدر، سوء مصرف مواد استنشاقی می تواند منجر به اعتیاد شود. بو کردن چسب اغلب سکویی برای سوء استفاده از داروهای اعتیادآور است. علی رغم شیوع زیاد و پیامدهای جدی آن، در مورد تأثیرات رفتاری پرخاشگرانه سوءاستفاده از مواد استنشاقی فرار، به ویژه چسب، اطلاعات نسبتاً کمی وجود دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر از مشاوره روانشناسی کلیک کنید.
دیدگاه ها
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های مورد نیاز نشانه گذاری شده اند*
.jpg)
